Se-Ma-For, rodzinny dom Colargola, Uszatka, Wróbla Ćwirka, z wolna odzyskuje pozycję w filmowej animacji. Studio słynące zwłaszcza unikatową produkcją lalkową, przypomniało o sobie na krakowskim festiwalu i zaciekawiło Anglików.
W Krakowie dominowały realizacje dokumentalne, w jury sami dokumentaliści,
ale nie dało się pominąć walorów, przeznaczonego dla dorosłych,
16-minutowego filmu Marka Skrobeckiego "Ichthys".
Fragmenty tego obrazu były też skuteczną rekomendacją łódzkiej firmy dla
Suzy Templethon . Szukając studia do realizacji filmu baletowego "Piotruś i
wilk" (do muzyki Prokofiewa) pani reżyser i londyński producent przymierzali
się do wytwórni na Łotwie, w Czechach i Holandii.
Kiedy otrzymali fragmenty "Ichthys", przyjechali do Łodzi uznając, że
lepszych fachowców i miejsca na lalkową produkcję nie znajdą. Umowa jest
podpisana i w tym roku zacznie się praca nad 30-minutowym obrazem.
Ale studia takie jak Se-Ma-For największe oczekiwania kierują w stronę
Telewizji Polskiej. Niegdyś dla niej powstawała niemal cała produkcja. Teraz
zamówień nie ma. Po pięciu latach starań wreszcie realizowany jest pierwszy
film dla TVP - dyngusowa "Mokra bajeczka".
Potężne Studio, które w 1999 r. zmieniło się w spółkę, z garstką ludzi, w
spadku po dawnej firmie dostało szyld: Se-Ma-For. Uznając to za istotne
zobowiązanie dyrektor spółki Zbigniew Żmudzki z dumą mówi o powrocie do
niegdyś tak istotniej współpracy z młodymi twórcami.
Całą grupę młodych artystów - filmowców i plastyków - zastaliśmy przy pracy
nad adaptacją ballady Mickiewicza "Świteź". To dyplom Kamila Polaka z
Wydziału Animacji PWSFTviT. Powstają wielkie malarskie obrazy, które w
komputerowej obróbce zmieniają się w filmową scenerię. Kolejna młoda
produkcja to film Anny Błaszczyk "Karakas", realizowany technikami
rysunkowymi.
Czy można sądzić, że pokoleniowa zapaść w polskiej animacji mija, a jej
wizytówka, jaką był łódzki, oscarowy (za "Tango" Rybczyńskiego) Se-Ma-For,
wraca na filmowy rynek? Na razie można tylko mieć nadzieję i cieszyć się, że jednak się kręci.
W Krakowie dominowały realizacje dokumentalne, w jury sami dokumentaliści,
ale nie dało się pominąć walorów, przeznaczonego dla dorosłych,
16-minutowego filmu Marka Skrobeckiego "Ichthys".
Fragmenty tego obrazu były też skuteczną rekomendacją łódzkiej firmy dla
Suzy Templethon . Szukając studia do realizacji filmu baletowego "Piotruś i
wilk" (do muzyki Prokofiewa) pani reżyser i londyński producent przymierzali
się do wytwórni na Łotwie, w Czechach i Holandii.
Kiedy otrzymali fragmenty "Ichthys", przyjechali do Łodzi uznając, że
lepszych fachowców i miejsca na lalkową produkcję nie znajdą. Umowa jest
podpisana i w tym roku zacznie się praca nad 30-minutowym obrazem.
Ale studia takie jak Se-Ma-For największe oczekiwania kierują w stronę
Telewizji Polskiej. Niegdyś dla niej powstawała niemal cała produkcja. Teraz
zamówień nie ma. Po pięciu latach starań wreszcie realizowany jest pierwszy
film dla TVP - dyngusowa "Mokra bajeczka".
Potężne Studio, które w 1999 r. zmieniło się w spółkę, z garstką ludzi, w
spadku po dawnej firmie dostało szyld: Se-Ma-For. Uznając to za istotne
zobowiązanie dyrektor spółki Zbigniew Żmudzki z dumą mówi o powrocie do
niegdyś tak istotniej współpracy z młodymi twórcami.
Całą grupę młodych artystów - filmowców i plastyków - zastaliśmy przy pracy
nad adaptacją ballady Mickiewicza "Świteź". To dyplom Kamila Polaka z
Wydziału Animacji PWSFTviT. Powstają wielkie malarskie obrazy, które w
komputerowej obróbce zmieniają się w filmową scenerię. Kolejna młoda
produkcja to film Anny Błaszczyk "Karakas", realizowany technikami
rysunkowymi.
Czy można sądzić, że pokoleniowa zapaść w polskiej animacji mija, a jej
wizytówka, jaką był łódzki, oscarowy (za "Tango" Rybczyńskiego) Se-Ma-For,
wraca na filmowy rynek? Na razie można tylko mieć nadzieję i cieszyć się, że jednak się kręci.