Jeanne Moreau

Jeanne Moreau przyszła na świat 23 stycznia 1928 roku w Paryżu (Francja). Córka restauratora z Montmartre'u i angielskiej tancerki, występującej w Folies-Bergere, studiowała w paryskim konserwatorium. Szybko zyskała opinię najwybitniejszej aktorki scenicznej młodego pokolenia. W kinie jednak występowała głównie w filmach sensacyjnych, m.in. u boku Jean Gabina - solidnie zrobionych, ale klasy B. Pierwszy uwierzył w nią Louis Malle i dał jej główną rolę w "Windzie na szafot", a zaraz potem w "Kochankach". Ta produkcja uczyniła z Jeanne Moreau seksbombę. Zagrała prowincjonalną żonę, kurę domową, która opuszcza rodzinę dla mężczyzny, którego dopiero co poznała. Obraz wywołał poruszenie nie tylko z powodu niemoralnego postępowania bohaterki, ale miał też spore kłopoty z cenzurą na całym świecie z powodu scen erotycznych.

W 1961 Moreau roku zagrała rolę Catherine w "Jules i Jim " François Truffauta, klasycznej historii o miłosnym trójkącie, która przyniosła jej nominację do nagrody BAFTA. W tym samym roku zagrała u Michelangelo Antonioniego w "Nocy" i u Jean-Luc Godarda w "Kobieta jest kobietą". Potem wystąpiła m.in. w  "Ewie" Joseph'a Losey'a, "Dzienniku panny służącej" Luisa Buñuela, czy "Procesie" Orsona Wellesa. Jednym z największych wydarzeń medialnych 1965 roku stał się musicalowy western "Viva Maria!" w którym zagrała z Brigitte Bardot. Rola w tej produkcji przyniosła jej BAFTĘ dla najlepszej aktorki zagranicznej. Jeanne Moreau ma w swoim dorobku także dwie nominacje do nagrody Cezara, za role w filmach "Paltoquet" oraz "Le Miraculé". Ostatecznie statuetka trafiła do niej za obraz "Spacer brzegiem morza" w 1992 roku.

Moreau postrzegano jako fenomen potrafiący pogodzić urodę z inteligencją. Miała romanse m.in. z Louis Malle'm, Lee Marvinem czy Pierre'm Cardinem. Trzy razy wychodziła za mąż i trzy razy się rozwodziła. Vanessa Redgrave obwiniała ją o rozpad swojego małzeństwa z reżyserem Tony'm Richardsonem. Konserwatyści nie wybaczyli jej odważnego wystąpienia w 1971 roku przeciwko surowemu prawu aborcyjnemu obowiązującemu we Francji. Nie zabrakło jej też odwagi przy debiucie reżyserskim, obrazie "Światło", do którego napisała scenariusz i w którym zagrała główną rolę.