Karol Leszczyński był aktorem. W latach 20-tych został absolwentem szkoły handlowej w Warszawie i zaczął pracować jako buchalter. Równocześnie rozpoczął naukę aktorstwa. Od 1927 roku grałł w różnych miastach, w Warszawie, Lublinie, Łucku i Łodzi.

Niedługo po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez gestapo w Bydgoszczy oraz został osadzony w więzieniu. Po ucieczce z transportu przez Łódź dotarł do Warszawy i aż do powstania warszawskiego pracował jako buchalter oraz kierownik fabryki chemiczno-farmaceutycznej "opotherapia". Po powstaniu trafił do obozu pracy na terenie Niemiec.

Po powrocie do Polski w 1945 roku grał w Bydgoszczy na scenie Teatru Polskiego. Od 1946 do 1948 roku występował w Teatrze Wojska Polskiego oraz w Teatrze Powszechnym TUR w Łodzi, a w 1948 roku pełnił także funkcję dyrektora administracyjnego tego drugiego.

Od 1948 roku do roku 1950 był aktorem oraz administracyjnym dyrektorem Teatru Rozmaitości w Warszawie. Od 1950 do 1952 roku grał w Teatrze Narodowym, a do roku 1957 był aktorem Teatru Współczesnego. Od 1952 do 1957 był także wicedyrektorem ds. administracyjnych Teatru Współczesnego.

Od 1957 roku do końca życia grał w Teatrze Narodowym, a okresowo był także wicedyrektorem owego teatru.