Mel Gibson rozwija w kinie coś niezwykłego, czym są starożytne, nieraz zapomniane języki na dużym ekranie. Łaciński, język starożytnych Rzymian, był przez wiele lat kojarzony z kościołem. Jednak w PASJI przypomina nam fakt, iż to język, który przede wszystkim był językiem urzędowym na terenie całego imperium.

Hebrajski to język do dziś używany przez Żydów, głównie tych żyjących w Izraelu. W PASJI ma jednak wielkie przesłanie - jak wielce chrześcijaństwo jest związane z judaizmem.

Aramejski, przez wielu niesłusznie uważany za język martwy w istocie nie jest jeszcze zupełnie martwym językiem. Używa się go w pewnych dialektach na Bliskim Wschodzie, a przede wszystkim w miejscowości Maalula w Syrii. Tam w tym pięknym miasteczku w skale można usłyszec ludzi mówiących aramejskim. Był to język wielkich potęg Mezopotamii, Babilonu, i niezwykle wyraźnie zarysował się jako język Jezusa Chrystusa w ówczesnej Palestynie. Mimo, iż jest bardzo podobny do hebrajskiego, jest od niego o wiele bardziej lakoniczny. Słuchanie tego języka na dużym ekranie w filmie zrealizowanym na początku XXI w to dla mnie wielkie przeżycie.

Obecnie Gibson kręci film o kulturze Majów w ich języku. Zatytułował go APOCALYPTO (dziwny tytuł). Jakikolwiek jednak będzie ten film, wspieram go duchem w tym dziele jako lingwista.