Ameryki to ty nie odkryłeś :P
Oczywiście,że geniusz, jak można twierdzić inaczej?

oczywiscie ze geniusz ale wg mnie nie taki jak Lem.

Dla mnie lepszy od Lema. Ale to moje zdanie. Po prostu książki Stanisława Lema są czasami nużące, fabularnie niezłe, mądre, ale często autor swoimi intelektualnymi rozważaniami drażni. Dick także miał gorsze książki, ale świat jego powieści jest mi bliższy.

Mieczysław Smolarski

Dick to mistrz, natomiast Lem to arcymistrz wszech-fantastyki, absolutny umysł ścisły z potężną wiedzą nie do porównania z nikim innym, za trudny dla mało wyrobionych czytelników. Podejrzewam że gdyby zabrał się za komedię również zmiażdżyłby wszystkich. Zresztą sam Dick nie wierzył w Lema jako jednego człowieka i twierdził ze to grupa pisarzy i komunistyczna prowokacja - nie mieściło mu się to w jego schorowanej, nafaszerowanej koksem głowie, że można tak pisać. Dla mnie to kwintesencja poównania ich możliwości. Dick przy nim to zwykły nieuk, co często widać w jego powieściach.

Dick przy Lemie to zwykły nieuk, powiadasz? No cóż, tak uważsz?, ale KOMPLETNIE SIĘ NIE ZGADZAM. Styl Dicka i jego książki są wyjątkowe, wiadomo, że część była lepsza, część gorsza, ale facet miał wyobraźnię i potrafił zainteresować czytelnika, raz bardziej, raz mniej. Powieści jego są trudne, ale jednocześnie bardzo interesujące i wciągające.
A Lem miał piekielnie inteligentne i często piekielnie mało interesujące książki. To co, że był genialny jako pisarz i potrafił stworzyć wspaniale psychologiczną i intelektualnie sprawnie książkę, jeśli cierpiała na tym fabuła, która dla przeciętnego zjadacza chleba była ciężkostrawna. Jego rozważania w powieściach dla krytyków są genialne, dla zwykłego czytelnika już mniej. Oczywiście nie jestem teraz obiektywny w ocenianiu, bo uwielbiam powieści Dicka, a nie przepadam za Lemem. I dla wielu może być na odwrót to co napisałem, ale takie mam zdanie.
Dick potrafił niejednokrotnie zaskoczyć, zadziwić, wciągał czytelnika w swoje światy, trzymał w napięciu w książkach, wzruszał, śmieszył... itp.
Lem nie dawał po głowie, był tylko mistrzem w tworzeniu psychologii postaci (ale Dick też) i w swych rozważaniach.

I to tyle.

Osobiście Dicka ubóstwiam, a twórczość Lema jakoś mnie nie powaliła (czytałam "Solaris", "Kongres futurologiczny", "Dzienniki gwiazdowe" i "Bajki robotów", na więcej nie miałam siły). W szczególności "Dzienniki gwiazdowe" wydały mi się koszmarnie wtórne i monotonne, ale to może dlatego, że parę lat temu miałam fazę na Sagana, Clarke'a i spółkę i dopiero w książkach Dicka znalazłam coś zupełnie odmiennego, orzeźwiającego. Zarówno w filmach jak i w książkach,uwielbiam "twisty", gdy fabuła lub rozwiązanie są zakręcone, i odnalazłam to właśnie u Dicka. Niezłe wrażenie zrobiło na mnie "Solaris", ale gdy pominie się sam pomysł, to książka jest po prostu nudna. Oczywiście to moje osobiste, całkowicie stronnicze odczucie.
Co do podkreślania erudycji Lema - nie będę się wypowiadać, nie znam sprawy ;), ale nie możnaby Dickowi zarzucić bycia "nieukiem"! Dick posiadał szeroką wiedzę na tematy religijne, w szczególności na temat gnostycyzmu i chrześcijaństwa, a także psychologii, interesował się teoriami Junga, kochał muzykę klasyczną, uczył się greki koine, znał łacinę. Podczas jednego z konwentów wdał się nawet w sprzeczkę po łacinie z jednym z pisarzy, którą zresztą wygrał. Jego podręczną lekturą była Brittanica, w której sprawdzał informacje o tym, co go akurat nurtowało. Fakt, w swojej twórczości sprawnie posługiwał się kiczem, pustą fasadą sf, ale zawsze ukrywał pod nią coś więcej.

ja polecam
"Śledztwo"
"Szpital przemienienia"
"Katar"
No i oczywiście Mieczysława Smolarskiego

Głowa tego gościa jest pełna pomysłów, a z co drógiej książki można zrobić niebanalny film.

A nawet wiele kropek.

Mieczysław Smolarski też