Poppy Petal Donahue pochodzi z Paddington, jednej z dzielnic Sydney. Mieszkała w Australii wraz ze swoimi rodzicami, matką Nicolą, która zajmuje się badaniem rynku, i ojcem Philem, który prowadzi własną restaurację.
Karierę zaczynała pod pseudonimami: Sloppy Poppy, Poopy Poppy i Floppy Poppy. W szkole nie było to dobrze odebrane, więc młoda aktorka odeszła ze szkoły, mając 14 lat i 9 miesięcy. Po latach Poppy powiedziała, że w szkole "była torturowana" i że "nienawidziła szkoły". Jak mówiła "miała czerwone włosy, piegi i nazywała się Poppy Petal. Szkoła była dla mnie niczym piekło". Poppy została wyrzucona z każdej szkoły, do której chodziła w Sydney za różne rzeczy, np. z powodu jedzenia na lekcji, nienoszenia mundurka, złego stylu ubierania. Po opuszczeniu szkoły Poppy pracowała jako kelnerka w restauracji swojego ojca. Była jednak straszną kelnerką i ojciec w końcu ją zwolnił. W rezultacie Poppy zapisała się na zajęcia z aktorstwa i podróżowała po Sydney, występując w sztuce "Twelfth Night" na podstawie dzieła Szekspira. 

W wieku 16 lat Poppy opuściła dom i wyjechała na wyspę Bali ze swym późniejszym chłopakiem. Dwa lata później zdecydowała się na stałe przenieść do USA, gdzie zakochała się w szkolnym przyjacielu swojego brata z Sydney. To właśnie dla tego chłopaka Poppy przeniosła się na Florydę, ale ich związek nie przetrwał. Aktorka zamieszkała wówczas w Sarasocie. Poppy miała znajomości w Nowym Jorku i Los Angeles, więc kiedy jej przyjaciele z Nowego Jorku przestali odpowiadać na jej telefony aktorka wsiadła w autobus jadący do Greyhound i przeniosła się do Los Angeles z nadzieją, że rozpocznie karierę aktorską, przyjmując jako pseudonim drugie imię swej matki - Montgomery. Kiedy tylko zjawiła się w Mieście Aniołów, zaczęła pracować w McDonald'sie. Zatrzymała się w domu swoich przyjaciół, każdego dnia pisała do byłego managera Julii Roberts, Boba McGowana, ponieważ przyczytała o nim w książce "How to Make it in Hollywood". Manager nie był zainteresowany, ale w końcu znalazł kilku innych managerów, którzy byli gotowi spotkać się z Poppy. Jeden z nich zaproponował jej karierę piosenkarki. Jej pierwszy koncert odbył się w Carl's Jr. 
Od tego czasu Poppy szybko zaczęła otrzymywać propozycje filmowe. Gościnnie pojawiła się w takich serialach jak "Ich pięcioro" czy "Nowojorscy gliniarze". Dostała też małą rólkę w filmie "W bagnie Los Angeles", gdzie zagrała u boku samego Denzela Washingtona. Oprócz tego pracowała w sklepie z ubraniami The Gap. Na ekrany powróciła w 1996, kiedy dołączyła do obsady popularnego serialu "Miłość czy kochanie". Rownież w 1996 roku Poppy wystąpiła w telwizyjnym filmie z gatunku Sci-Fi "Bezduszne równania" z Billem Campbellem. W 1998 roku zadebiutowała na dużym ekranie w filmie "Trup w akademiku", gdzie zagrali takze Mark-Paul Gosselaar i Tom Everett Scott. Wkrótce wystąpiła u boku takich sław jak Diane Keaton i Eddie Murphy w filmach "Gorsza siostra" i "Życie", oba nakręcone w 1999 roku. W 2000 roku aktorka pojawiła się w niezależnej produkcji "This Space Between Us" i w krotkometrażowym filmie "Men Named Milo, Women Named Greta". Rownież w 2000 roku, wystąpiła w innym serialu telewizyjnym o gliniarzach wyprodukowanym dla stacji UPN "The Beat".


W 2001 roku Poppy spełniła swoje marzenie i wcieliła się w postać swojej idolki Marilyn Monroe w czterogodzinnym miniserialu telewizyjnym "Blondynka", który został oparty na powieści Joyce Carol Oates o tym samym tytule. Poopy otrzymała wysokie noty za swoją rolę w tej produkcji. Dla tej roli przestała cwiczyć i zaczęła uprawiać jogę, przytyła 12 funtów, by nabrać okrągłych kształtów tak charakterystycznych dla Marilyn Monroe.
Co ciekawe, po tak wielu latach pracy w Ameryce, aktorka pozbyła się bardzo charakterystycznego dla Australijczyków akcentu.
Później Poppy zagrała Julie Bellows w filmie stacji CBS "Wychować Waylona", następnie wcieliła się w postać policjantki Samanthy Spade w serialu tej stacji "Bez śladu". Wystąpiła też w filmie "50 Ways to Leave Your Lover", który swoją premierę miał 5 maja 2004 roku na Tribeca Film Festival.