Ruth GordonI

Wielka amerykańska aktorka teatralna i filmowa, laureatka najbardziej prestiżowych nagród, jak Oscar, Złoty Glob czy Emmy. Znana w równym stopniu jako aktorka, co scenarzystka. Ze swoim drugim mężem, Garsonem Kaninem, tworzyli niezapomniany duet - ich scenariusze stanowiły kanwy najlepszych filmów w dziejach amerykańskiej kinematografii. Zanim Ruth otrzymała dwie aktorskie nominacje do Oscara (druga zakończyła się przyznaniem jej statuetki), trzykrotnie zdobywała nominacje do tej nagrody za najlepszy scenariusz (zawsze z Kaninem), za "Podwójne życie", "Żebro Adama" i "Pat i Mike'a". Oprócz scenariuszy pisała też sztuki i powieści. 

Urodziła się w Quincy (Massachusetts, USA) jako jedynaczka. Kiedy skończyła naukę w Quincy High School, napisała do kilku swoich najbardziej ulubionych aktorek z prośbą o zdjęcie z autografem. Odpisała jej Hazel Dawn, którą widziała na scenie. To zachęciło młodą dziewczynę do wyboru zawodu aktorki. Jej ojciec był sceptyczny wobec tego pomysłu jedynej córki, ale postanowił ją wspierać. W 1914 roku razem wyruszyli do Nowego Jorku, gdzie Ruth została przyjęta do American Academy of Dramatic Arts. W 1915 roku 18-letnia Ruth debiutowała na ekranie, ale jako statystka. Po raz pierwszy też zagrała na Broadway'u. Rola Nibsa w inscenizacji "Piotrusia Pana" zaskarbiła Ruth przychylne recenzje od srogiego i ważnego krytyka teatralnego, Alexandra Woollcotta, który stał się jej mentorem. Kolejne lata przynosiły następne sukcesy. Ruth poznała aktora Gregory Kelly'ego, którego poślubiła i z którym oczywiście występowała. Przez całe lata 30. kontynuowała świetną passę zawodową, grając m.in. w "Domu lalki" Ibsena. Niestety, w 1927 roku zmarł Gregory Kelly. MGM podpisało kontrakt z Ruth w latach 30., ale ona zagrała w ich filmie dopiero w latach 40., partnerując Grecie Garbo w "Dwulicowej kobiecie" George'a Cukora. Potem grała z większym sukcesem w innych wytwórniach. Jej znane role to m.in. pani Jarvis w "Konwoju" z Bogartem, czy "Na progu ciemności" z Flynnem, Judith Anderson, Ann Sheridan, czy Walterem Hustonem. W 1942 roku poślubiła Garsona Kanina i od tej pory razem pracowali jako scenarzyści (Kanin był także wziętym reżyserem). Kaninowie byli bliskimi przyjaciółmi m.in. Vivien Leigh i Laurence'a Oliviera, Lauren Bacall, Humphrey'a Bogarta, czy Katharine Hepburn i Spencera Tracy (Hepburn i Kanin w 1940 roku byli świadkami na sekretnym, szybkim ślubie Leigh i Oliviera). Gordon i Kanin pisali scenariusze wspólnych komedii Hepburn i Tracy'ego i mówiono, że związek dwójki głównych bohaterów wzorowany był na małżeństwie Kaninów, które przetrwało lata. Co ciekawe, wszystkie trzy nominacje do Oscara otrzymane za scenariusz były scenariuszami do filmów w reżyserii George'a Cukora. Na podstawie swojej autobiografii napisała scenariusz do filmu "Aktorka". Postać młodej aktorki, wzorowanej na Ruth Gordon, wykreowała młoda i utalentowana Jean Simmons, a jej rodziców zagrali Teresa Wright i Spencer Tracy. W latach 50. wróciła na ekrany jako aktorka. W latach 60. zagrała w "Ciemnej stronie sławy" i zdobyła Złoty Glob i nominację do Oscara. W 1968 roku wystąpiła u Romana Polańskiego w "Dziecku Rosemary" z Mią Farrow i otrzymała Złoty Glob i Oscara. Grała też w telewizji, zdobywając nagrodę Emmy. 

Prywatnie Ruth była dwukrotnie zamężna. Po śmierci Gregory Kelly'ego związana była m.in. z producentem teatralnym Jedem Harrisem, z którym miała syna, urodzonego w 1929 roku Jonesa Harrisa, jednak nigdy nie była jego żoną. Miłością jej życia okazał się młodszy o niemal 20 lat Garson Kanin. Aktorka zmarła na skutek wylewu w wieku 88 lat w Edgartown w Massachusetts. Mały teatr w Westboro w Massachusetts nosi jej imię.