Vivien Leigh 

Vivien Leigh - dla wielu na zawsze pozostanie zielonooką, zalotnie uśmiechniętą Scarlett O'Harą. Tą rolą zyskała w kinie nieśmiertelność, ale w swoim dorobku teatralnym i filmowym ma jeszcze inne doskonałe kreacje.

Urodziła się 5 listopada 1913 roku w Dardżyling (Indie Brytyjskie, obecnie Indie) jako jedyne dziecko Ernesta i Gertrudy Hartley. W wieku lat sześciu została wysłana do katolickiej szkoły w Anglii. Po jej ukończeniu podróżowała po Europie, m.in. studiowała we Włoszech i Francji, gdzie doskonaliła znajomość języków obcych, co w przyszłości pozwoliło jej dubbingować własne filmy rozpowszechniane w obcych krajach.

W 1932 poznaje dużo starszego Leigh Holmana, którego w tym samym roku poślubia. W 1933 na świat przychodzi ich córka Suzanne. Po ukończeniu studiów w Królewskiej Akademii Sztuk Dramatycznych otrzymuje pierwszą krótką partię mówioną w filmie "Things Are Looking Up". W 1935 roku podpisuje kontrakt z Alexandrem Kordą i przyjmuje pseudonim artystyczny - Vivien Leigh. W 1937 po raz pierwszy pojawia się na ekranie w towarzystwie Laurenca Oliviera, z którym połączy ją miłość pełna pasji. Staną się jedną z najwspanialszych par aktorskich Anglii. Oboje opuszczają swoich dotychczasowych małżonków i płyną statkiem do Ameryki. Olivier dostał tam propozycję zagrania w "Wichrowych wzgórzach", a Vivien zakochała się w głównej bohaterce powieści "Przeminęło z wiatrem" i za wszelką cenę zapragnęła ją zagrać. Scarlett O'Hara to rola, o którą starały się największe ówczesne gwiazdy Hollywood - przez dwa lata prowadzono przesłuchania w całych Stanach. Wreszcie rozpoczęto zdjęcia bez głównej postaci. W trakcie kręcenia pożaru w Atlancie, Vivien została przedstawiona Selznickowi (producentowi "Przeminęło z wiatrem") i jak głosi legenda, ten od razu wiedział, że stoi przed nim prawdziwa Scarlett O'Hara. Tak naprawdę Leigh musiała przejść zdjęcia próbne i wziąć lekcje południowo-amerykańskiego akcentu. Rola ta przyniosła jej światową sławę i pierwszego Oscara dla najlepszej aktorki.

W 1940 roku otrzymała rozwód z Holmanem i poślubiła Oliviera. Wróciła do Anglii, aby zagrać w filmach Alexandra Kordy. W 1944 zachorowała na gruźlicę, a podczas kręcenia "Cezara i Kleopatry" poroniła. W 1950 roku wróciła do Hollywood, gdzie zagrała w "Tramwaju zwanym pożądaniem", ekranizacji sztuki Tennessee Williamsa. Za rolę neurotycznej Blanche otrzymała swojego drugiego Oscara.

Razem z Olivierem pojawiła się wielokrotnie na deskach teatralnych, m.in. w "Romeo i Julii", "Ryszardzie III", "Makbecie". Odbyli tournée po Australii i Nowej Zelandii. W Wielkiej Brytanii odnieśli sukces w teatralnej wersji "Księcia i aktoreczki", ale na ekranie Olivierowi partnerowała Marilyn Monroe. W tym czasie Vivien ponownie poroniła. Miała także  nawroty gruźlicy, napady maniakalno-depresyjne, pogłębiane przez papierosy i alkohol. W 1957 roku odbyli europejskie tournée z "Tytusem Andronikusem" (wystąpili również w Warszawie). W 1960 najsłynniejsza para Wielkiej Brytanii rozwiodła się. W kolejnych latach Leigh nadal pojawiała się na ekranie oraz na deskach teatralnych, ale coraz bardziej pogarszało się jej zdrowie. Od rozstania z Olivierem związana była z aktorem Jackiem Merivale'em. Vivien Leigh zmarła 8 lipca 1967 roku na ciężki atak gruźlicy.