Z zapowiadającej "Dom" krótkometrażówki "Almost Home" wiemy, że Buwy – kosmiczne stworzenia zmuszone do opuszczenia swojej ojczyzny – przez długi czas bezskutecznie poszukiwały bezpiecznego miejsca na osiedlenie się. Kolejne światy okazywały się nieprzystępne, w końcu jednak trafili na Ziemię – "Dom" zaczyna się od ich inwazji na zieloną planetę. Buwy anektują ludzkie osiągnięcia cywilizacyjne, a nas samych wysyłają na odrębny kontynent. Przypadek sprawia, że na zajętych przez kosmitów terenach zostaje nastoletnia dziewczynka, która pragnie odnaleźć swoją matkę. Jej droga krzyżuje się z Ohem, sympatycznym Buwem, uciekającym przed zemstą swoich braci.
Punkt wyjściowy fabuły – akcja wysiedleńcza ludzi – ma ogromny dramaturgiczny potencjał i daje nadzieję na twórcze rozwinięcie tematu. Wątek dyskryminacji zostaje jednak niemal całkowicie pominięty; w nawiązaniu do sytuacji, która zapanowała na Ziemi, pada tylko jedno zdanie wyjaśnienia – Oh w przypływie szczerości wyjawia Tip, że jego nacja uznaje ludzi za gatunek podrzędny, a przecież Buwy mogliby się od homo sapiens dużo nauczyć. Ostatecznie dzieci zostaną pouczone, że wyrozumiałość i wzajemna ciekawość mogą zaowocować prawdziwą przyjaźnią – nawiązanie do kolonializmu jest tu potraktowane raczej z przymrużeniem oka. Słowem, nie nauczą się niczego nowego.
Największą oryginalnością wykazali się autorzy polskiej wersji językowej. Buwy używają zabawnych słów i konstrukcji składniowych – to jedna z niewielu atrakcji skierowanych specjalnie do dorosłych widzów. Gorzej wypada polski dubbing. Przemysław Stippa i Monika Dryl w rolach głównych nie mogą się równać z takimi gwiazdami jak Jim Parsons z "Teorii wielkiego podrywu" i Rihanną – to na nich zresztą wzorowani byli Oh i Tip.
Krzywdę "Domowi" wyrządzili też... montażyści zwiastuna: zapowiada on znacznie więcej niż w rzeczywistości dostajemy. W trailerze znalazły się najzabawniejsze sceny z krótkometrażówki, których w pełnej wersji animacji de facto nie ma. W jednym z zwiastunów pobrzmiewa też energetyzujący hit Seana Paula "Get Busy", tymczasem w ostatecznej wersji filmu otrzymujemy spokojniejszy, nie tak wyskokowy kawałek Rihanny "Dancing In The Dark".
Mimo swoich wad "Dom" może pochwalić się kolorowymi, pociesznymi postaciami i mądrym przesłaniem: uczciwość i tolerancja popłacają. Ponieważ animacja – wbrew trendowi, by dopieszczać różne grupy wiekowe – stworzona została przede wszystkim z myślą o najmłodszych, najlepiej będą się na niej bawili ci, którzy przyjdą do kina w poszukiwaniu lekkiej rozrywki i chwilowego odprężenia. Czasem tyle wystarczy.
Punkt wyjściowy fabuły – akcja wysiedleńcza ludzi – ma ogromny dramaturgiczny potencjał i daje nadzieję na twórcze rozwinięcie tematu. Wątek dyskryminacji zostaje jednak niemal całkowicie pominięty; w nawiązaniu do sytuacji, która zapanowała na Ziemi, pada tylko jedno zdanie wyjaśnienia – Oh w przypływie szczerości wyjawia Tip, że jego nacja uznaje ludzi za gatunek podrzędny, a przecież Buwy mogliby się od homo sapiens dużo nauczyć. Ostatecznie dzieci zostaną pouczone, że wyrozumiałość i wzajemna ciekawość mogą zaowocować prawdziwą przyjaźnią – nawiązanie do kolonializmu jest tu potraktowane raczej z przymrużeniem oka. Słowem, nie nauczą się niczego nowego.
Największą oryginalnością wykazali się autorzy polskiej wersji językowej. Buwy używają zabawnych słów i konstrukcji składniowych – to jedna z niewielu atrakcji skierowanych specjalnie do dorosłych widzów. Gorzej wypada polski dubbing. Przemysław Stippa i Monika Dryl w rolach głównych nie mogą się równać z takimi gwiazdami jak Jim Parsons z "Teorii wielkiego podrywu" i Rihanną – to na nich zresztą wzorowani byli Oh i Tip.
Krzywdę "Domowi" wyrządzili też... montażyści zwiastuna: zapowiada on znacznie więcej niż w rzeczywistości dostajemy. W trailerze znalazły się najzabawniejsze sceny z krótkometrażówki, których w pełnej wersji animacji de facto nie ma. W jednym z zwiastunów pobrzmiewa też energetyzujący hit Seana Paula "Get Busy", tymczasem w ostatecznej wersji filmu otrzymujemy spokojniejszy, nie tak wyskokowy kawałek Rihanny "Dancing In The Dark".
Mimo swoich wad "Dom" może pochwalić się kolorowymi, pociesznymi postaciami i mądrym przesłaniem: uczciwość i tolerancja popłacają. Ponieważ animacja – wbrew trendowi, by dopieszczać różne grupy wiekowe – stworzona została przede wszystkim z myślą o najmłodszych, najlepiej będą się na niej bawili ci, którzy przyjdą do kina w poszukiwaniu lekkiej rozrywki i chwilowego odprężenia. Czasem tyle wystarczy.
Moja ocena:
5
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
