Recenzja filmu

Sahara (2005)

Powieści Clive'a Cusslera, opowiadające o przygodach Dirka Pitta, zaliczają się do jednych z najpopularniejszych serii wydawniczych na świecie. Do dnia dzisiejszego powstało kilkanaście książek z przystojnym poszukiwaczem skarbów w roli głównej, które przetłumaczone zostały na 40 języków, a specjaliści oceniają, że przeczytało je ponad 125 milionów osób. Nic więc dziwnego, że twórczością Clive'a Cusslera bardzo szybko zainteresowali się filmowcy. Już w 1980 roku powstała ekranizacja wydanej po raz pierwszy w 1976 roku powieści "Podnieść Titanica", w której w postać Pitta wcielił się Richard Jordan. Niestety, film nie dość, że nie odniósł sukcesu, to jeszcze bardzo nie spodobał się Cusslerowi, który przez długie lata nie chciał w ogóle słyszeć o kolejnej ekranizacji swojej książki. Uległ dopiero w roku 2001 skuszony nie tylko wysokim honorarium, ale również zapewnieniem producentów, iż będzie miał wpływ na ostateczną wersję scenariusza i obsadę. Niestety, jak się miało niebawem okazać, realizacja filmu nie należała do najłatwiejszych. Przez długi czas nie można było znaleźć odtwórcy głównej roli. Później ze stanowiska reżysera ustąpił Rob Bowman i trzeba było szukać jego następcy. Kiedy już udało się skompletować obsadę i ekipę, procesem sądowym zagroził producentom sam Clive Cussler, który dowiedział się, że do scenariusza wprowadzono zmiany bez jego akceptacji. Na szczęście z tych wszystkich perturbacji udało się wyjść autorom filmu obronną ręką. Na podstawie przygodowej powieści powstało wypełnione szybką akcją rozrywkowe kino, które ogląda się podobnie, jak czyta książki Cusslera - lekko, łatwo i przyjemnie. "Sahara" jest ekranizacją 11 w kolejności powieści opowiadającej o przygodach Dirka Pitta. Akcja rozgrywa się w Afryce i opowiada o przygodach bohatera poszukującego wraku pancernika z okresu wojny secesyjnej, który jego zdaniem spoczywać musi gdzieś pod piaskami Sahary (???). "Sahara" trwa ponad dwie godziny, ale trzeba przyznać, że podczas projekcji nie sposób się nudzić. Jak na produkcję zapowiadaną jako skrzyżowanie "Indiany Jonesa" z "Jamesem Bondem" przystało, akcja rusza z kopyta od pierwszej sceny filmu rozgrywającej się w roku 1865 i aż do końca nie zwalnia nawet na minutę, dzięki czemu nie mamy nawet czasu zastanowić się nad logicznością wielu z wydarzeń. Nasi bohaterowie samotnie stawiają czoła przeważającym siłom wroga, potrafią bez szwanku wyjść z najgorszej nawet opresji, a przy tym cały czas dowcipkują. Budżet "Sahary" wyniósł 130 milionów dolarów, co można przeczytać również na plakacie promującym film, ale - moim zdaniem - nie widać tego na ekranie. Owszem, obraz obfituje w spektakularne pościgi, strzelaniny i eksplozje, ale na tle "Powrotu króla" (dużo tańszego) czy zeszłorocznego "Pojutrze" (ciut tańszego) wypadają one raczej blado. Jak na superprodukcję przystało obraz poszczycić może się gwiazdorską obsadą, w której znaleźli się opalony na murzyna Matthew McCoaughey pokazujący często umięśnioną klatę, piękna Penelope Cruz oraz niezwykle sympatyczny Steve Zahn, który rolą Ala Giordino po raz kolejny udowadnia, że ma olbrzymi talent komediowy. Jeśli macie ochotę na gwiazdorskie kino z dużą ilością strzelanin, eksplozji i pościgów, to z całą pewnością "Sahara" jest tytułem dla Was. Podczas seansu nie powinniście się nudzić, choć 15 minut po wyjściu z kina możecie już nawet nie pamiętać jak się nazywał główny bohater.