"Stracone lata" to film o małżeństwie z dwojgiem dzieci - na pozór normalnej rodzinie. W rzeczywistości jednak Annie i Arthur Pope nie są typowymi rodzicami - w młodości podłożyli bombę po laboratorium prowadzącym badania nad napalmem, w ten sposób wyrazili swój sprzeciwu wobec wojny w Wietnamie. W wybuchu poważnie ucierpiał dozorca, którego miało tam nie być. Kilkanaście lat po tym wydarzeniu, oboje wciąż są poszukiwani przez FBI. Żyją na walizkach, w ciągłym strachu i niepewności o przyszłość, nie utrzymują kontaktów z rodzinami, prawie nikt nie wie, kim naprawdę są. Ich życie to jedno wielkie kłamstwo. Są niczym aktorzy na scenie, zmieniają nazwiska, wygląd, zakładają maski. Za czyny popełnione przez rodziców płaci cała rodzina.
Tłem filmu i niejako jego początkiem jest Wojna w Wietnamie, ale różni się on od innych filmów wojennych. Reżyser spojrzał na konflikt w Wietnamie z zupełnie innej perspektywy. Pokazuje, jak akcja sprzeciwu młodych ludzi wobec tej brutalnej wojny wpłynęła nie tylko na ich dalsze życie, ale także życie ich dzieci.
Film jest rewelacyjny, reżyser zadaje w nim pytania, na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Stawia bohaterów przed trudnymi wyborami, od których zależeć będzie całe ich życie. Pokazuje walkę ludzi o własne przekonania, cele, marzenia.
Na siłę filmu składa się kilka bardzo mocnych elementów: reżysera (Sidney Lumet, twórca m.in. "Dwunastu gniewnych ludzi"), aktorów (Christine Lahta i Judd Hirsch) i scenariusza autorstwa Naomi Foner, za który otrzymała w 1989 roku Oscara oraz była nominowana do Złotego Globu. Na uwagę zasłużył także rewelacyjny River Phoenix jako Danny, który za swoją rolę zdobył zasłużoną nominację do Oscara i Złotego Globu. Partnerująca mu Martha Plimpton wcielająca się w postać Lorny, również zagrała bardzo dobrze.
Ten znakomity film mimo upływu lat nadal jest aktualny. Życie nie jest biało-czarne. Podjęte decyzje, nie zawsze okazują się słuszne i nie zawsze możemy przewidzieć, jaki będą miały wpływ na dalsze losy. Szkoda, że tak wiele bardzo dobrych starszych filmów odchodzi w zapomnienie.
Tłem filmu i niejako jego początkiem jest Wojna w Wietnamie, ale różni się on od innych filmów wojennych. Reżyser spojrzał na konflikt w Wietnamie z zupełnie innej perspektywy. Pokazuje, jak akcja sprzeciwu młodych ludzi wobec tej brutalnej wojny wpłynęła nie tylko na ich dalsze życie, ale także życie ich dzieci.
Film jest rewelacyjny, reżyser zadaje w nim pytania, na które nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Stawia bohaterów przed trudnymi wyborami, od których zależeć będzie całe ich życie. Pokazuje walkę ludzi o własne przekonania, cele, marzenia.
Na siłę filmu składa się kilka bardzo mocnych elementów: reżysera (Sidney Lumet, twórca m.in. "Dwunastu gniewnych ludzi"), aktorów (Christine Lahta i Judd Hirsch) i scenariusza autorstwa Naomi Foner, za który otrzymała w 1989 roku Oscara oraz była nominowana do Złotego Globu. Na uwagę zasłużył także rewelacyjny River Phoenix jako Danny, który za swoją rolę zdobył zasłużoną nominację do Oscara i Złotego Globu. Partnerująca mu Martha Plimpton wcielająca się w postać Lorny, również zagrała bardzo dobrze.
Ten znakomity film mimo upływu lat nadal jest aktualny. Życie nie jest biało-czarne. Podjęte decyzje, nie zawsze okazują się słuszne i nie zawsze możemy przewidzieć, jaki będą miały wpływ na dalsze losy. Szkoda, że tak wiele bardzo dobrych starszych filmów odchodzi w zapomnienie.
Moja ocena:
10
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Stracone lata (1988)
UciekinierzyFilmów <a href="http://www.filmweb.pl/Sidney,Lumet,filmografia,Person,id=11468" class="n">Sidneya... czytaj więcej
Agnieszka Majewska
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
