Mało znany kanadyjski dramat rodzinny "Ostatnia zima (2006)The Last Winter" (tytuł jest tłumaczony przez polskie stacje telewizyjne jako "Ubiegłej zimy" oraz "Ostatnia zima") to wielowątkowa opowieść o ubogiej, choć nie pozbawionej aspiracji rodzinie ranczerów. Ponieważ dom, w którym mieszkają, pozbawiony jest dostępu do bieżącej wody, głowa rodziny podejmuje decyzję o zmianie pracy i przeprowadzce do miasta. Perspektywa opuszczenia tego urokliwego miejsca jest szczególnie bolesna dla stojącego u progu okresu dojrzewania Williama (Joshua Murray). Chłopiec zdaje sobie sprawę, że straci nie tylko swoje ukochane miejsce oraz znajomych i przyjaciół. Musi się też pogodzić z tym, że uczucie do pięknej kuzynki Kate jest czymś niewłaściwym. W tym trudnym okresie pomaga mu dziadek Jack, którego łączy z wnukiem szczególna więź.
Temat końca dzieciństwa nie jest potraktowany w sposób jednostronny. Film, oprócz atmosfery melancholii, zawiera mnóstwo wzruszających i pokrzepiających scen. Niezwykle rzadko w kinie można doświadczyć takiej wspólnoty z przedstawionymi postaciami. Są one ukazane w najprostszy możliwy sposób, podczas zabawy, posiłków i rozmowy, a relacje pomiędzy nimi są pełne ciepła i miłości. Nie brakuje w nim też magii. Film jest uwiarygodniony dokładnym odtworzeniem warunków farmerskiego życia z pierwszej połowy XX wieku. Dowodzi tego nominacja do najważniejszej nagrody kanadyjskiego przemysłu filmowego Genie Awards w kategorii kostiumy w 1990 r. Reżyser Aaron Kim Johnston otrzymał za niego również nagrodę na festiwalu najbardziej poruszających filmów z całego świata Heartland Film Festiwal w 1993 r.
Obraz ten jest jednym z najciekawszych przedstawień dzieci w kinie. Przypomina inne filmy o trudnym, ale udanym wychodzeniu z dzieciństwa jak Flower i Garnet, Na skrzydłach anioła i Człowiek bez twarzy. Nie zawiera przemocy, może więc być z powodzeniem polecany młodym osobom, ale na pewno będzie też niezwykłym przeżyciem dla każdego, kto lubi filmy o humanistycznym, pełnym nadziei przesłaniu.
Temat końca dzieciństwa nie jest potraktowany w sposób jednostronny. Film, oprócz atmosfery melancholii, zawiera mnóstwo wzruszających i pokrzepiających scen. Niezwykle rzadko w kinie można doświadczyć takiej wspólnoty z przedstawionymi postaciami. Są one ukazane w najprostszy możliwy sposób, podczas zabawy, posiłków i rozmowy, a relacje pomiędzy nimi są pełne ciepła i miłości. Nie brakuje w nim też magii. Film jest uwiarygodniony dokładnym odtworzeniem warunków farmerskiego życia z pierwszej połowy XX wieku. Dowodzi tego nominacja do najważniejszej nagrody kanadyjskiego przemysłu filmowego Genie Awards w kategorii kostiumy w 1990 r. Reżyser Aaron Kim Johnston otrzymał za niego również nagrodę na festiwalu najbardziej poruszających filmów z całego świata Heartland Film Festiwal w 1993 r.
Obraz ten jest jednym z najciekawszych przedstawień dzieci w kinie. Przypomina inne filmy o trudnym, ale udanym wychodzeniu z dzieciństwa jak Flower i Garnet, Na skrzydłach anioła i Człowiek bez twarzy. Nie zawiera przemocy, może więc być z powodzeniem polecany młodym osobom, ale na pewno będzie też niezwykłym przeżyciem dla każdego, kto lubi filmy o humanistycznym, pełnym nadziei przesłaniu.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
