Recenzja gry

Nancy Drew: Secret of the Old Clock (2005)

Miałam okazję zapoznać się tylko z kilkoma częściami gier z cyklu o Nancy Drew, z czego początkowe nie zachwyciły mnie grafiką i niezbyt łatwym poruszaniem się, a późniejsze zawiodły łatwością zagadek. Ale "Secret of the Old Clock" to dla mnie strzał w dziesiątkę.

Na początku możemy skorzystać z krótkiego samouczka, który pozwala nam dowiedzieć się, co oznaczają zmiany kursora. Do dyspozycji jest też wybór dwóch opcji trudności. W łatwiejszej wersji możemy skorzystać z porad ojca Nancy oraz jej koleżanek, sugerujących, co powinniśmy zrobić, gdy brakuje nam pomysłów.

W grze zachwyciła mnie inwencja twórców, którzy zadbali o to, by gracz się nie nudził. Jedną z atrakcji jest przemieszczanie się między lokacjami samochodem. Sterujemy nim za pomocą strzałek na klawiaturze lub myszki (osobiście preferuję opcje strzałek). Możemy nawet zatrudnić się jako dostawca przesyłek, zarobić trochę dolarów i przy okazji poznać okolicę, co później może się okazać pomocne. Jedyną irytującą w tym wypadku kwestią jest paliwo, które kończy się co chwilę (co oznacza wysłuchiwanie irytującego głosu pana na stacji benzynowej), oraz dziury w jezdni wymuszające na nas wymianę koła w samochodzie oraz (o zgrozo!) kolejne wizyty na stacji w celu naprawy opony.

Kolejną rozrywką są minigierki takie jak: gra logiczna polegająca na przesuwaniu pionków (które poruszają się dopóki nie natrafią na przeszkodę) tak, aby trafiły na właściwe miejsce, układanie obrazka z porozrzucanych części, golf, układanie ciast według instrukcji, naprawa zegara czy segregowanie śrubek. Zostajemy nawet zmuszeniu do złowienia ryby określonej wielkości! Przejście przez te gry jest oczywiście niezbędne do rozwiązania innych zagadek (może oprócz wygranej w golfa bo potrzebną informację udało mi się wyłudzić dużo wcześniej z innego źródła). Myślę jednak, że są doskonałym urozmaiceniem i chwilową odskocznią od klikania na przedmioty i prowadzenia konwersacji. 

Osobiście często frustruję się przy tego typu grach, gdy nie mogę znaleźć rozwiązania lub nie wiem co robić dalej. Tu jednak całkiem sprawnie udało mi się samodzielnie rozwiązać wszystkie zagadki bez uciekania się do hmm... "pomocy z zewnątrz". Nie chcę przez to powiedzieć, że zagadki były banalne, wręcz przeciwnie - nad niektórymi nieźle się nagłowiłam! Myślę, że wielkim plusem jest notatnik Josiah, który jako bardzo zapominalski człowiek prowadził dziennik, w którym zapisywał przypomnienia dla samego siebie. Są one zaszyfrowanymi zagadkami, tak by nikomu poza autorem nie udało się ich odgadnąć. Jest to oczywiście naszym zadaniem. Przypomnienia faktycznie wydają się nie mieć większego sensu, zwłaszcza na samym początku, gdy po raz pierwszy oglądamy zeszyt. Z biegiem czasu łapiemy jednak, o co chodzi i stają się cennymi wskazówkami  naprowadzającymi nas na kolejne rozwiązania, potrzebne, by śledztwo posuwało się do przodu.

Podsumowując, gra dostarczyła mi kilka godzin niezłej rozrywki. Zagadki na poziomie, który zmusił mnie do myślenia i kojarzenia faktów, jednak nie na tyle wysokim, by zniechęcić mnie do dalszej gry. Grafika bardzo ładna, z pięknie animowanymi postaciami. Zachwyca zwłaszcza, gdy porównamy poprzednie wersje.
Jedynym minusem może być liniowy scenariusz a także bardzo sterowane rozmowy - mimo że mamy złudzenie wyboru różnych pytań, postacie i tak odpowiadają na wszystkie po zadaniu któregokolwiek z nich. No i oczywiście ciągłe wizyty na stacji benzynowej, co akurat według mnie mogłoby być z powodzeniem pominięte, zwłaszcza, że nie da się w żaden sposób przyspieszyć wypowiedzi, a właściciel stacji za każdym razem recytuje dosyć długi i irytujący wierszyk. 

Mimo tego drobnego mankamentu gorąco polecam wszystkim wielbicielom gier przygodowych!