Recenzja serialu

Chirurdzy (2005)

Telewizja Polsat właśnie zakończyła emisję trzeciego sezonu serialu "Chirurdzy". Cristina zostawiona przed ołtarzem przez Burke’a wywołała jednak mniejsze emocje niż pojawienia się Addison Shepherd w zakończeniu serii pierwszej. Może dlatego, że Seattle Grace przestał być terenem dziewiczym? Bohaterami serialu jest piątka stażystów: Meredith Grey (Ellen Pompeo), Christina Yang (Sandra Oh), "Izzie" Stevens (Katherine Heigl), Alex Karev (Justin Chambers) oraz George O'Malley (T.R. Knight). Ich losy znacznie się skomplikowały od moment, kiedy ich poznaliśmy. George stracił ojca i poślubił Callie Torres (Sara Ramirez), Christina jest o krok od wyjścia za Prestona Burke’a (Isaiah Washington), Izzie koniecznie chce, żeby wszyscy ją kochali, a tak naprawdę nie wie, czego chce, Alex zakochuje się w swojej pacjentce, ale sam nie chce się przed sobą do tego przyznać, a Meredith… Meredith i Derek (Patrick Dempsey) po staremu nie mogą się zdecydować, czy chcą być ze sobą, czy nie. A już wydawało się, że będą żyli długo i szczęśliwie… W serialach nic jednak nie jest na zawsze i na wieczność. Zawłaszcza w ostatnich odcinkach serii. Wyrazy uznania należą się przede wszystkim reżyserom i scenarzystom. Każdy odcinek posiada swoją własną fabułę, opisuje ciekawe i raczej niespotykane przypadki medyczne i na pewno nie pozwala się nudzić. Po sześćdziesięciu kilku odcinkach nadal ogląda się ten serial z pasją. Ci sami bohaterowie, ten sam szpital, a mimo to zero nudy. Przeciwnicy mogą oczywiście powiedzieć, że ciągłe rozstania i powroty i permanentne uprawienie seksu nie wystarczą, żeby stworzyć dobry serial, jednak każdy odcinek jest tak napisany, a potem zagrany, że powtarzalność niektórych wątków wcale nie jest irytująca i na pewno nie wysuwa się na pierwszy plan. Trzeba jednak przyznać, że wątki z życia osobistego zajmują tu wiele miejsca, o wiele więcej niż w klasyce gatunku jaką jest "Ostry dyżur". Uważam jednak, że te dwa seriale są na podobnym poziomie, a polska Leśna Góra nie sięga im nawet do pięt. Nie ma co się oszukiwać, Polacy zatrzymali się na "Na dobre i na złe" i uznali to za szczyt swoich możliwości i na tym etapie już chyba pozostaną. Bo w Leśnej Górze wszystko jest na zawsze i na wieczność, lekarze żyją długo i szczęśliwie i dla idei ratują życie innym. Amerykanie nie tworzą utopii, nie oszukują widza. Owszem bohaterom "Chirurgów" też przyświeca idea, ale przede wszystkim są oni ludźmi. Mają swoje ambicje jak Christina, słabostki jak Izzie czy pokręcone życie osobiste jak Meredith. Jeśli chodzi o aktorów, to muszę przyznać, że prawie czterdziestoletnia Ellen Pompeo (Meredith) znakomicie radzi sobie w roli o jakieś piętnaście lat młodszej stażystki. Jej kreacja jest wiarygodna i naprawdę świetna. Aż trudno uwierzyć, że to nie ona, a Katherine Heigl (Izzie) zrobiła karierę w Hollywood (główne role w "27 Sukienek" czy "Wpadce"). Na uwagę na pewno zasługuje rola Chandry Wilson (dr Miranda Bailey). Do tej pory występowała ona jedynie gościnnie w pojedynczych odcinkach seriali. Myślę, że twórcy filmu ryzykowali obsadzając ją w tak charakterystycznej roli, jednak ryzyko opłaciło się. Bez dr Bailey ten serial straciłby bardzo dużo i możliwe, że po kilkunastu odcinkach pasja, z którą ogląda się ten serial, osłabłaby, bo Seattle Grace byłby szpitalem bez charakteru. Warto poświęcić 40 minut raz w tygodniu na obejrzenie tego serialu. I fakt, że Amerykanie we wrześniu rozpoczynają zdjęcia do V serii, niech nie wywołuje złośliwych docinków, bo polskie superseriale mają ich po kilkaset, a chyba tylko przez pierwsze kilkadziesiąt wywołują zainteresowanie.