Serial dokumentalny Joanny Maro jest zapisem historii zapomnianej przez wiele osób. Bohaterami filmu są żołnierze wyklęci, żołnierze dla których wojna nie zakończyła się w chwili, kiedy z polskie ziemie opuściły armie hitlerowskie.
Prowadzili walkę z drugim okupantem, komunistami, w obronie niepodległości, tradycji, a także wiary w wolność Polski. Ich walka trwała do połowy lat 50-tych, prowadzona była w beznadziejnych warunkach, przy obojętności świata.
Losy bohaterów są przejmującymi opowieściami o krwawych walkach lasach. Są to opowieści o  dopracowanych do perfekcji ubeckich prowokacjach i pozorowanych procesach, które zakończone były wyrokami śmierci wydanymi przez władze Polski na tych, którzy bronili kraju przed niemiecką agresją.
 
 

Dla żołnierzy walczących o niepodległość Rzeczpospolitej druga wojna światowa nie zakończyła się z chwilą opuszczenia ziem polskich przez armie hitlerowskie. W beznadziejnych warunkach, przy całkowitej obojętności świata do połowy lat 50' prowadzili oni nierówną walkę z drugim okupantem i współpracującymi z nim rodzimymi kolaborantami. Walczyli z komunistami w obronie niepodległości, tradycji i wiary w to, że Polska będzie znowu wolna. Ich losy to przejmujące opowieści o krwawych walkach prowadzonych w lasach, dopracowanych do perfekcji ubeckich prowokacjach, sfingowanych procesach zakończonych wydanymi przez władze "wolnej Polski" wyrokami śmierci na tych, którzy przecież w najbardziej bohaterski sposób bronili tej samej Polski przed niemiecką agresją. Większość naocznych świadków tamtych wydarzeń już odeszła, bohaterowie prezentowanego cyklu filmów, to naprawdę ostatni uczestnicy historii zapomnianej przez tak wiele osób, ostatni żyjący "Żołnierze Wyklęci". Autorce filmu udało się skłonić Ich do zwierzeń i wspomnień - wspomnień w których momenty krańcowego wzruszenia, często wyrażanego płaczem przeplatają się z opowieściami śmiesznymi, absurdalnymi, historiami o "zwykłej" codzienności. Na takie właśnie historie z codzienności Autorka filmu zwraca uwagę, dzięki czemu Widz dojść może do ciekawego wniosku, że największą walkę partyzanci toczyli nie z okupantem, pierwszym czy "drugim", ale z głodem, chłodem, świerzbem, wszami - to takie patriotycznie nieromantyczne - a jednak. Co ważne, film pokazuje, że w tej walce, w tym "użeraniu się" z każdym kolejnym dniem Nasi Bohaterowie pozostawali ludźmi pogodnymi, potrafili wyłuskiwać z rzeczywistości krótkie chwile przyziemnego szczęścia i cieszyć się nimi, tak bardzo, żeby z entuzjazmem opowiadać o nich jeszcze 60 lat później. Film jest zapisem Ich historii.