Czwarty sezon "Izombie" niedawno miał swoją premierę, lecz takie seriale jak ten traktuję wyjątkowo, nie robiąc chałtury i nie oglądając całego sezon naraz. Jeden epizod "Izombie" na dzień mi wystarczy. W ten sposób przyswoję sobie fabułę i będę się cieszył jego całą zawartością, scalał się z tym co prezentuje. Samo oczekiwanie na kolejny epizod wprowadza widza w jakiś nastrój. Świadomość, że za niecałe 24h doświadczy się kolejnych ,,45 minut", opowiadających o jedzącej mózgi patolog sądowej, wykorzystującej je jako darmowy posiłek i katalizator wizji, które miałyby wyjaśnić zagadkowe morderstwa, tych osób, których mózgami się pożywiła, przyprawia o ,,zombiekstazę". A dodajmy do tego wydarzenia z sezonu 3-ego, gdzie stanąłem na odcinku nr 8, w której to serii: Blaine udawał amnezję, przez co lek mógł być zaaplikowany do ciała Liv; konflikty na linii człowiek - nieumarły nasilają się na tyle, że ci pierwsi zaczynają mieć świadomość istnienia Zombie; tajemnicza śmierć Vivian i kilku żołnierzy z jej Zombie Armii FG, tuż po zestrzeleniu śmigłowca, w którym się znajdowali; konflikt w półświatku ,,mózgowego interesu" jest coraz bardziej pikantny, jak sosy, które wcinają Zombie, co zastanawia czy ktoś powstrzyma Blaine'a, o ile rzeczywiście on coś planuje; oraz rzekoma sztuczna wyspa, mająca stać się ,,skromnym" azylem dla ,,nieumarłych", by ci mogli tam żyć bez ingerencji ludzi. Dodajmy do tego genialną aktorkę grającą Liv, której zachowanie z każdym odcinkiem jest naprawdę inne, a nie jest czymś udawanym. Nie wiem co jeszcze przede mną, ale panna Moore kupiła mnie zupełnie epizodem z ,,dominą" i "internautą żartownisiem". Ach, jak tu tego nie kochać.