Nie jestem w stanie pojąć, jak scena z psem może wpływać na ocenę tego filmu czy też - wierząc w komentarze tutaj - jak można wyjść z kina/wyłączyć film po tym fragmencie. Mnie on dotknął, został w pamięci, ale dopiero tutaj się przekonałem, że kogoś może to szokować i zniesmaczać... Wow.

Myślę, że ci, którzy bardzo cenią poprzednie filmy Koterskiego otrzymali to, czego oczekiwali. Czytając recenzję przed seansem obawiałem się, co na mnie czeka, ale zdecydowanie się nie zawiodłem - dobry, wysoki poziom, i jak zawsze u tego autora: kilka scen, kiedy szeroko otwiera się oczy ze zdumienia, jak można coś takiego wymyślić. No i ten specyficzny rodzaju humoru, nie dla wszystkich, uważam.

A film jest o czym, dla kogo? Dla wszystkich, bo każdy z nas odnajdzie siebie z dzieciństwa w którymś z fragmentów; dla nauczycieli, by mogli zobaczyć, jak się zachowują i jak często się ich odbiera; no i przede wszystkim chyba, dla rodziców, którym monolog Bohosiewicz - może trochę zbyt łopatologiczny - powinien dać dużo do myślenia.