Przed wczorajszym seansem znałem tylko powierzchowny zarys fabuły. Przeszłość Adasia, ot co. Początek sprawił, że średnio zapatrywałem się na resztę filmu. Młodego Kotarskiego nie lubię, kojarzy mi się tylko z synkiem, który nie potrafić wymówić "ja jestem" po angielsku, więc perspektywa oglądania go przez 2 godziny na ekranie zdawała mi się ciężka do zniesienia. Ten dał jednak radę, do czasu. Tak przerysowaną postać był w stanie odegrać, całkiem nieźle. Oczywiście pod koniec filmu - mnie osobiście - trochę już jego rola męczyła, ale gra aktorów drugoplanowych nadrobiła wiele! Fragment filmu z zajęciami w szkole to majstersztyk, jeśli chodzi o komedie i przypomnienie tych czasów młodości. Wszystko zapakowane w ciekawą konwencje i podane w fajny sposób.
Jako komedia, polecam bardzo, bo dawno tak się nie uśmiałem na jakimkolwiek polskim filmie ( zagranicznym zresztą też ), a tutaj nie raz, nie dwa byłem uhahany.
Oczywiście unosi się tam wątek dramatu, szczególnie ostatnie sceny, natomiast nie jest on według mnie mocnym punktem tego filmu.