Shane Acker jak dotąd zrealizował trzy filmy krótkometrażowe. Dwie przeciętne minutówki, oraz nominowane do Oscara w 2005 roku, rewelacyjne "9". Ta dziesięciominutowa opowieść zachwycała niezwykłym klimatem, intrygującym pomysłem oraz naprawdę świetnym wykonaniem. Tak bardzo, że Acker przy wsparciu Timura Bekmambetowa (Wanted) oraz Tima Burtona (o czym nadmiernie informują wszystkie plakaty), zrealizował pełnometrażową wersję tamtej historii. Jest ona o wiele bardziej spektakularna i widowiskowa, a główne postacie zyskały również głosy znanych aktorów (Plummer, Connelly, Wood). Niestety jednak gdzieś zagubiła się niezwykłość jak i specyficzna atmosfera znana z krótkometrażówki, a film ten można porównać do pojawiającej się w nim maszyny - perfekcyjnej, ale jednak pozbawionej duszy.

Sam pomysł by bohaterami filmu uczynić szmaciane lalki, które w wymarłym świecie, po wyginięciu całej ludzkości, walczą z pozostałościami maszyn, był bardzo nieszablonowy, można nawet uznać, że trochę wariacki. Miał on w sobie jednak coś co przyciągało, intrygowało, a wizja pustej, zniszczonej Ziemi, na której jedyną rzeczą jaka po nas została były zwykłe, nieatrakcyjne lalki, zmuszała do chociażby chwilowego zamyślenia. Film rozwija i dokładnie (nawet zdecydowanie zanadto) tłumaczy powód istnienia tego świata oraz jego bohaterów. Niestety przez ten zabieg zniknęła tajemnica, niezwykłość i groza całej sytuacji, a opowiadana historia stała się dziwnie nijaka. Zrobiła się również znacznie większa - zamiast 2 bohaterów mamy aż 9, zamiast jednego przeciwnika - bestii, całe stado różnego rodzaju robotów, składających się z odpadków, igieł, szmatek i lalek.

Odmówić tej animacji perfekcyjnego wykonania oczywiście nie można, bo świat stworzony przez twórców jest naprawdę niezwykły. Najbardziej niesamowite są natomiast wszystkie szmacianki, które od razu wzbudzają w nas sympatię, do których bardzo łatwo jest się przywiązać i (do czasu) kibicować w ich misjach. Niestety jednak ładna grafika to zdecydowanie za mało, żeby uznać ten film za udany. Największym problemem "9" jest bowiem scenariusz - przewidywalny, momentami banalny, schematyczny, przepełniony dialogami nie najwyższych lotów. Wybija się tu w szczególności wkurzająca postać 1, którego kwestie sprowadzają się jedynie do ciągłego powtarzania "Jest już za późno" lub "Nie możemy tam iść". O jakiejkolwiek logice jego postępowania nie ma co nawet wspominać, bo twórców interesują o wiele bardziej kolejne przygody szmacianek, rodem z filmów akcji. Te jednak z każdą kolejną minutą są coraz mniej interesujące, aż w końcu zaczynają po prostu nudzić.

6/10