Mi też się podobał ;)

Mnie powrót do tego filmu po latach nieco rozczarował. Momentami ten humor jednak zbyt niskich lotów, jak dla mnie ;) Z drugiej strony są i momenty, w których rechotałem bez opamiętania. Chociażby podczas sceny w domu dla umysłowo chorych, gdy Ace przedstawia swój pokaz w slow motion. Ocena wyśrodkowana, natomiast to, że Carrey ma nieziemski talent to rzecz bezdyskusyjna. I rzeczywiście można ten film zobaczyć przynajmniej kilka razy, zawsze wyłapując coś nowego. Tym razem wyłapałem np. po raz pierwszy moment, w którym Carrey parodiuje Seana Connery'ego (mówiąc z charakterystycznym akcentem i typową barwą głosu coś w rodzaju "It's such a wonderful party and I wasn't invited"). Wydaje mi się jednak, że film byłby lepszy gdyby zrobiono go w nieco mniej przerysowany sposób.

Ja kiedy zobaczyłam go pierwszy raz to chyba nawet nie wytrwałam do końca... tak głupi mi się wydawał... Natomiast kiedy po kilku latach do niego wróciłam to śmiałam się do łez. Może człowiek infantylnieje z wiekiem? :)