mógł w nim zagrać... młody Al Pacino. Powaga.

Nie, nie Michaela Corleone, to z oczywistych względów niemożliwe. Ale ścigającego go gliniarza. Typa jak z "Narkomanów" albo "Pieskiego popołudnia". Zresztą po co daleko szukać - "Serpico". Nie ma co ukrywać, film pamiętam słabo, ale kreację Pacino - jak najbardziej zapada w pamięć.

Crowe sprawdza się średnio. Nie do końca to jego wina - historia gliniarza jest znacznie mniej ciekawa niż jego przeciwnika. Tak, wiem ze to prawdziwa historia, ale losy gliniarza układają się według filmowego wzorca. Rozwód, uczciwość, spięcia z kolegami, ile razy to już widzieliśmy? I Russell nie jest w stanie nadać jakiegoś osobistego piętna facetowi. Pacino z tamtego okresu samą obecnością na ekranie by to wnosił. Ech, światy wirtualne.

Washington mi się bardzo podoba w tym filmie. Gra dokładnie tak jak należy. Podsumować jego bohatera można jednym słowem - determinacja. I inteligencja. Jest wiarygodny.

Może dało się pociągnąć bardziej wątek rasowy. Najbardziej niesamowite w tej historii jest to, ze gościu odniósł sukces nie wbrew temu, ze był czarny, tylko dlatego że był czarny. Z powodu koloru skóry długo go wszyscy lekceważyli, a potem już nie mogli.

Mocna siódemka z tendencją wzrostową. Gdyby jeszcze Pan Reżyser w kilku miejscach jasno określił czy robi solidne kino sensacyjne, czy epicki fresk...