"Ogród" Jarmana zauroczył mnie na tyle że postanowiłem sięgnąć po kolejne, eksperymentalne filmy tego twórcy. Do "The Angelic Conversation" postanowiłem się dokładnie przygotować. Przeczytałem więc "Sonety" Szekspira (te które wykorzystano nawet dwukrotnie) oraz zapoznałem się z muzyką Coil, której dotąd nie wiem czemu nie słyszałem. Gdy już po tym wszystkim odpaliłem film, spotkał mnie lekki zawód. Lekki bo po 20 minutach męczarni w końcu wczułem się w rytm tego filmu i wtedy to stał się prawdziwą audio-wizualną ucztą.
Jeżeli nie liczyć muzyki film mógłby trwać 25 minut. 90% całości jest odtwarzane na 4 krotnym spowolnieniu. Na początku to strasznie irytuje. Później można się przyzwyczaić do stylu reżysera. A przerywniki w postaci scen o normalnym tempie pozwalają nam zresztą wybudzić z długich, zwolnionych ujęć. Całość ma jednak pewną ciągłość i początkowo nie rozumiałem dlaczego autor ułożył sonety akurat w takiej kolejności. Teraz widzę że jest w tym pewna recepta.
Nie ukrywam że nie jest to dzieło na miarę "Ogrodu", a nawet "Sebastana". Dużo daje mu świetna oprawa muzyczna, oraz odpowiednio odczytane dzieła Szekspira w interpretacji Judi Dench. Gdyby nie te dwie zalety, myślę że poddałbym się na samym początku. Nie oznacza to że wizje Jarmana są źle nakręcone. Nie wszystkie jednak do mnie przemówiły. 10 minutowa scena niesienia beczki, jakiekolwiek miała przesłanie, to dla mnie za dużo. Ale już subtelna erotyka oraz zakończenie wypadły bardzo dobrze. Właśnie tak wyobrażałem sobie sonet o oczekiwaniu na przebudzenie kochanka.
Słabe 7. Warto. Ale to seans tylko dla fanów Jarmana. Dobrze wcześniej mieć na koncie chociaż jedno jego dzieło.