Argentina, 1985. Nominacja do Oscara 2023- najlepszy film międzynarodowy. W Argentynie po upadku dyktatury wojskowej w 1983 roku, czego głównym powodem była przegrana w wojnie o Falklandy, do głosu dochodzą demokraci. Nie rozliczono zbrodni na narodzie, ludzie za to odpowiedzialni żyją niepokojeni przez nikogo nadal piastując wysokie stanowiska. Pada wzniosły pomysł ich osądzenia. Oczywiście uznane jest to za mrzonkę ale namaszcza się odważnego prokuratora, który nie chce tylko symbolicznego zadośćuczynienia ale naprawdę chce skazać zbrodniarzy. W ubiegłym stuleciu kraje Ameryki Południowej były areną licznych, krwawych przewrotów. Nastroje prosocjalistyczne wystarczały jako pretekst to brutalnych zbrodni za cichym lub też jawnym przyzwoleniem USA, co w kinie chociażby w wstrzasający sposób ukazano w "Zaginionym" Costy Gavrasa. Ten zaś obraz to nie jest jakieś wielkie kino. Film ma znamiona rozrachunkowego paradokumentu gdzie brakuje nerwu, volty zdarzeń czy wybitnych scen do zapamiętania. Przypomina mi trochę skrzyżowanie Czlowieka z żelaza z Katyniem jeśli chodzi o tematykę. Ale ogląda się. Każdy kto interesuje się historią czy naszym światem, slucha z przejęciem opowieści z sali sądowej. Argentyna to ten kraj gdzie uciekło po wojnie najwięcej nazistów, zdecydowanie profaszystowski w sympatiach, wzorował się w rządach w najgorszym asortymencie zastraszania obywateli. Smutne jest to, że Videla legimityzował swoje rządy róznymi poczynaniami choćby Mundialem 1978. Ale wszystko można kupić za pieniądze...Tortury, gwałty, upodlenia i mordy wreszcie to wszystko tworzy obraz rządów terroru, z których jak stara sie pokazać ten film Argentyna się wyzwoliła. Oby już nigdy polityka nie szła pod ramię z najgorszym sortem zbrodni. Ciekawe, do zadumy.