Jo - trzynastoletni, norweski chłopiec zmaga się z kilkoma ważnymi w jego wieku problemami. Po pierwsze ma, co prawda, miłą mamę, która jednak jest - powiedzmy - lekko nadopiekuńcza i wbija mu do głowy zasady, jakimi powinien się kierować, aby... uniknąć naglej śmierci, tudzież trwałego kalectwa. Życie jest w końcu bardzo niebezpieczne. Śmiercionośne okazać się mogą słuchawki na uszach, pójście na skóty przez plac budowy, a już najbardziej - piłka nożna! Jo więc ma problem, bo jakkolwiek wewnętrznie buntuje się przeciw takiemu postawieniu sprawy, to życiowa ostrożność i unikanie konfrontacji wżera się do jego psychiki i powoduje problem kolejny. Otóż jest chłopcem raczej szczupłym i niewysportowanym i gdy ma bliskie spotkanie z klasowym "zabijaką", zgadza się potulnie na upokorzenia i wykorzystywanie. Stawienie mu czoła jest przecież ryzykowne i może mieć poważne następstwa. Jest jeszcze kolejny problem - długowłosy o pięknych oczach... Jak zbliżyć się do dziewczyny, która nie tylko jest ładna, ale jeszcze inteligentna, odważna, a jej poglądy, że: "lepiej dostać, niż utracić godność", są jednocześnie pociągające i niepokojące?
Przezabawne wizualizacje konsekwencji, jakie pociągnęły by za sobą takie, lub inne zachowania w danej sytuacji, są niczym z Ally McBeal i niosą bez problemu film w warstwie komediowej (Jo oczywiście widzi je zawsze w czarnych barwach!). A nieco zbyt naiwne psychologicznie zachowania dzieciaków nie przeszkadzają, a wręcz dają wytchnienie i ucieczkę od problemów dzisiejszej szkoły. W świecie "Bramkarza" klasowy łobuziak nie wyciąga broni z plecaka, a najgorszą karą jakiej boi się Jo jest robienie "kokosa", po którym, jak podpowiada mu przebogata wyobraża, już w wieku 14 lat będzie łysiał na czubku głowy i razem z matką będą musieli zamieszkać na dalekiej północy, gdzie zawsze nosi się czapkę. Matka się rozpije i będzie mu robić wymówki, że... Zresztą sami musicie zobaczyć tę i inne wizje sympatycznego Jo oraz czy uda mu się rozprawić ze swoimi lękami i zdobyć dziewczynę!