Dla mnie ten film duużo przeceniony. Patos wiadrami się wylewał, momentami był tak nachalny wraz z muzyką do tego, że sięchciało rzygać. Film od pewnego momentu oglądałem na siłę, a parę razy myślalem, czy nie wyłączyć - tak mnie wymęczył, a początek wydawał się całkiem obiecujący..

Dałem 5/10, ale nie wiem czy jednak nie obniżyć jeszcze na 4.

I niech dupa boli tych, co mają inne zdanie - każdy ma prawo do własnej oceny i nie każdy musi się zachwycać, nawet jeśli część ludzi będzie cmokać i mówić jakim niebywałem dziełem jest ten film. Film do tego od pewnego momentu stracił rozpęd, rozlazł się i pogrążył w poziomie patosu, który przekroczył wszelkie granice, stany ostrzegawcze i alarmowe ;) - z apogeum rozciągniętym do granic absurdu przy scenie śmierci Wallace'a, która ociera się nie o tragizm, ale o śmieszność, łączenie świata duchów i ludzi, przemykająca gdzieś postać jego pierwszej miłości itp. Widzę też wiele innych słabych punktów tej opowieści, jak i przedstawiania głównych postaci i tworzenie na siłę do tego sztucznego dramatyzmu i patosu, który podkreślać ma niemiłosiernie podkreślająca to muzyka..

Walka o wolność - piękna sprawa - ale dla mnie od pewnego momentu Gibson nie miał specjalnie pomysłu jak z polotem poprowadzić akcję do końca i by miało to choć cień realizmu.

W sumie zastanawiam się czy on nie widział, że popadł w absurd i śmieszność na końcu, że zrobiła się z tego ckliwa groteska, zwł. że główny bohater z tego co słyszałem, nie był wcale świętym, a jego śmierć i konanie przedstawiono co najmniej tak jak śmierć Papieża na krzyżu :) ;).