jako całość film broni się sam. Znakomite reminiscencje z Szekspira, ważki wątek miłosny (motyw z zaschniętym kwiatem to gest wyjęty jakby z dramatów genialnego Anglika), albowiem bez reszty uzasadnia późniejszy akt przemocy i w ogóle - zemstę.

Sceny batalistyczne ociekają posoką. Tutaj potwierdzają się słowa Huizingi, który swego czasu pisał, iż: "Średniowiecze pochłaniało woń róż i zapach krwi".

Postać "Długonogiego" - oto przykład człowieka okrutnego, cynika, słowem, polityka z krwi i kości. Kapitalna rola. Mrozi krew w żyłach. "Problem ze Szkocją jest taki, że za dużo tam Szkotów" - oto namiastka sarkastycznej retoryki tyrana.

Mógłbym tak pisac i pisać, ale jako że czas mnie goni, przejde szybko do zakończenia. co prawda, w prologu narrator sugeruje, iż historia rezygnuje z kategorii prawdy obiektywnej na rzecz fabuły ("Historię piszą ci, którzy wieszali bohaterów"), ale trudno mi usprawiedliwić końcową stylizację śmierci Wallece'a na mękę Chrystusa. To doprawdy wielka nobilitacja. Nie wiem tylko, czy uzasadniona.

Niemniej film jest wielki. Chyba największy fresk historyczny, opiewający tamte czasy.