Oczywiście można założyć, że autorzy nic takiego nie sugerowali, a Carterowi dali głos z zaświatów na potrzeby historii... wydaje mi się jednak, że byłoby to przegięcie... O ile jestem w stanie zrozumieć bohatera mówiącego o chwili własnej śmierci ^^ o tyle bohatera wybiegającego o ileś tam czasu po swojej śmierci już nie. Zazwyczaj nie jestem czepialska, w tym przypadku jest jednak inaczej...

Musze przyznać, że mnie również to zafascynowało i początkowo myślałem, że to właśnie on przechadza się po tych górach.

Może Freeman po raz drugi w swojej karierze wcielił się w rolę Boga... (wiem, wiem strasznie naciągane :) )