Film typowy dla Aronofsky'ego czyli o ciemnej stronie życia, destrukcji, wpływie otoczenia. Widziałam w nim wiele wspólnych cech z "Requiem", był tak jakby w podobnym stylu, jak dla mnie opowiadał podobną historię, ale przeniesioną w dzisiejsze, bardziej współczesne czasy.
Na największe uznanie zasługuje genialna Natalie Portman, której nigdy jakoś nie lubiłam, po tym filmie dopiero doceniłam jej talent.
Sądzę, że niepotrzebne tu były te wstawki lesbijskie i "psychodeliczne" czy takie zbliżone do horroru, jakoś nie pasowały do całości.
Sama historia jest bardzo dobra.
Dla mnie to film o dążeniu do doskonałości, o zbyt wielkich i wygórowanych ambicjach, a także o tym jak w naszej pogoni za karierą możemy zatracić siebie. To również pewnego rodzaju portret psychologiczny, który uświadamia nam jak łatwo manipulacje, wpływ innych ludzi mogą wyciągnąć z najlepszego człowieka wszystko to, co w nim złe, brzydkie, niedobre, gdzieś skrywane. Film pokazuje, że w każdym z nas siedzą pewne demony, które w każdej chwili mogą wyjść na światło dzienne. Te demony mogą nas nawet zabić. A przede wszystkim zabić naszą wrażliwość. To dla mnie taki współczesny Jeckyll&Hyde.
Film z pewnością zasługiwał na Oscara. Polecam.