Film na prawdę dobry, wydaje się, że autor ukazał swego rodzaju dojrzewanie do roli w czym pomagała choroba psychiczna. Jest taka scena gdzie baletnica wyciąga jakby złamaną szczotkę do rzęs, a później po prawdziwym przełomie gdy już tańczy jako czarny łabędź obrasta cała w te pióra. W licznych komentarzach można wyczytać, że film jest banalny. Zwrócicie uwagę, że jest o dwu bliźniaczych łabędziach w jednej osobie. Jest taka scena na początku gdzie, ninie wydaje się że widzi bardzo podobną osobę do siebie , później wydaje jej się że widzi taką na ulicy. Ona w tedy szuka swojego bliźniaka, niejako rozwija się do roli. Ale u niej to sprawa życia i śmierci więc ma halucynacje. Moim zdaniem reżyser chciał ukazać to dążenie do perfekcji poprzez rozwijającą się chorobę psychiczną.
Mam jeszcze jedno zastrzelenie. Podczas tej jednak nudnej sceny, minety nina dziwnie spogląda w dal, takie szybkie rzucenie okiem, mona powiedzie po za kadr. to wydało mi się nie naturalne.