Ja się zaraz potnę szarym mydłem albo zastrzelę gumą z majtek. "Czerwony Smok" to ekranizacja pierwszej powieści Harrisa w której pojawił się Lecter. Podobieństwa fabuły obydwu filmów wynikają zatem z tego, że Harris zastosował podobny schemat fabularny jak w "Czerwonym Smoku" pisząc "Milczenie Owiec", a nie z żadnego tam plagiatu. Owe podobieństwa są zresztą większe niż w wypadku literackich pierwowzorów, bo Rattner rozbudował rolę Lectera, w powieści najzupełniej epizodyczną, czyniąc z Grahama kompletnego półgłówka, za którego całą pracę umysłową odwala Hannibal.
Pominę już ten drobny szczegół, że się nie czułam wcale zaskakiwana oglądając dzieło Rattnera, nie tylko dlatego że książkę Harrisa znam prawie na pamięć, ale i dlatego że reżyser sięgnął po mocno oklepane schematy, zarzynając przy okazji z kretesem zakończenie. Ile razy w końcu można oglądać nieżywych złoczyńców wstających znienacka za plecami bohatera? Poza tym rozbudowując rolę doktora kosztem Willa, Rattner całkiem skutecznie pozbawił "Smoka" jednego istotnego elementu - zmagań umysłowych Graham kontra Toothfairy i całego wynikającego z tego napięcia. No bo Graham Nortona się przecież z niczym nie zmaga, nie balansuje na krawędzi szaleństwa, on tylko, z zafrasowaną miną, tupta do doktora po kolejne wskazówki. Rrrany. A ja czekałam na odpowiedź Nortona na kreację Petersena.

ja tam się zgadzam z założycielem tematu.
plagiatu nie było,duet Hopkins-Norton się sprawdził,ogólnie dobre wrażenia po obejżeniu i też daje 9/10.