image
Dawca pamięci - Film oparty jest na powieści Lois Lowry z 1993 roku. Jest to opowieść o świecie
bez wad. Nie ma wojen, głodu. Gdzie słowo miłość jest "Precyzją językową", o której nie mówi
się głośno. Każdy w tym świecie jest katalogowany i przypisywany do różnych zadań. Gdy nie
spełniasz norm to czeka Cię "ceremonia zwolnienia do innej krainy". Polecam wsłuchać się w
ciekawą rozmowę podczas owej ceremonii, pomiędzy Przewodnicząca Rady Starszych (Meryl
Streep), a Giverem. Film to typowa produkcja masowa jaką można zauważyć ostatnio w kinach.
Uderzająca raczej w nastoletnią młodzież. Poznajemy Jonasa (Brenton Thwaites), który dostaję
rolę "Odbiorcy wspomnień". Chłopak zaczyna szkolenie u Givera (Jeff Bridges) obecnego
“odbiorcy” stojącego się w tym momencie "dawcą wspomnień". W ten oto sposób nastoletni
chłopak zaczyna wgryzać się i poznawać “zakazany owoc” dawnego świata. Pytanie, co z tym
teraz zrobi? Jak się zachowa i co go czeka? Czy się załamie i podda, doznając tak wielu
uczuć? To zobaczysz w filmie.
Moja refleksja po obejrzeniu go. Hm, Equilibrium . Już raz taki film kiedyś był. Tylko tym razem
rolę bohaterów grają nastolatki. Młodzi bohaterowie ratujący świat. Plus piękne scenerie
zauroczenia, pląsów, uczucia miłości typowe w tych seriach. ”Miasteczko Pleasantville” z Tobey
Maguire. Ten kto zna ten film zauważy również podobieństwo w “Dawcy pamięci”. Chodzi mi
tutaj o przejście z czerni i bieli, do kolorów. Świetnie zostało to pokazane w filmie. Tak naprawdę
mam wrażenie, że reżyser chciał nas powoli wprowadzić w ten świat. To co przeżywał Jonas i jak
powoli pod wpływem wiedzy ewoluował. Myślę, że udało się ten klimat stworzyć. Jak powoli
obraz, zaczyna nabierać kolorów wraz z rozwojem głównego bohatera. Poczytałem też trochę
wypowiedzi internautów, każdy z nich miał jakieś własne spostrzeżenia do tego filmu. Widział w
nim swoje własne pragnienia, czy też wartości do jakich sam dąży. Tudzież znalazł jakieś dziwne
przesłanie (aborcja?). Film różnie wpływa na psyche nastoletniej młodzieży, doszukującej się
czegoś. Wręcz chcieliby żyć w takim świecie - bez niczego. Jedz, pij, zażyj lek. Żyj jak robot
według zasad. Film można obejrzeć, na spokojny sobotni wieczór. W telewizji i tak nic nie ma. O
dobry film też dosyć ciężko. Można obejrzeć ze znajomymi. Ale nie każdemu przypadnie on do
gustu. Film lekki i przyjemny z dobrze dopasowaną muzyką, grą aktorów.

http://tmblr.co/ZhtSGn1TFd-6M ten sam wpis jak i wiele innych znajdziecie na moim bloqu.