Charakterystyczne uniwersum Deadpoola czerpie swoją siłę z tego, że jest wyzbyte wszelkich oczekiwań. Na ekranie może się zdarzyć wszystko, bo sam bohater w związku ze swoją nieśmiertelnością może wszystko. Dla Deadpoola nie ma świętości, bo rzeczywistość to dla niego żart. Świat może być dla niego całkowicie pozbawiony sensu, jeśli tylko będzie mieć wokół siebie Vanessę i grupę przyjaciół.
To pierwszy powód, żeby nie faszerować się na seansie negatywną energią, że na ekranie "coś się nie klei", "coś jest pozbawione sensu", "głupie", "nierealistyczne". Umniejszanie temu filmowi poprzez aspekty warsztatowe... jest bez sensu. Deadpoolowska otoczka skrajnie obniża poprzeczkę, a zatem jeśli lubisz: wybitną grę aktorską, przemyślane dialogi, wielowątkową fabułę, zdjęciowe delikatesy, zabawy montażem i ambitne, nowatorskie kino... daj sobie spokój i zostań w domu.

Jeśli jednak chcesz miło spędzić czas, zaszaleć, powygłupiać się, obejrzeć znajome twarze na ekranie, cofnąć się do dzieciństwa i przede wszystkim śmiać się... wbijaj na seans. Czy Deadpool to kinematograficzny fastfood? Żebyś ku4wa wiedział że tak. Ale daje człowiekowi radość, pozwala się uwolnić od snobistycznej otoczki "krytyka filmowego" i sprawia, że człowiek po ludzku dobrze się bawi! To kino niskich lotów, ale czy ciągle musimy się karmić wiekopomnymi produkcjami? Rozluźnijcie się i po prostu... cieszcie się na tym seansie. Odrzućcie eksperckie analizy i potraktujcie ten film jako rozrywkę, a nie podstawę pod waszą pracę dyplomową! Serio... będzie łatwiej.

Stęsknieni fani poprzednich produkcji Marvela i licznych cameo: oto wasz raj utracony.