Absolutne arcydzieło! Mnie się tam kino indyjskie nie kojarzy z niczym - a raczej z niczym konkretnym, bo Bollywoodu jakoś nigdy nie podjąłem się oglądać (to tak jak z salcesonem albo flaczkami: nie muszę ich jeść, żeby wiedzieć, że są obrzydliwe), ale ten film broni się nawet bez tego negatywnego punktu odniesienia... A najśmieszniejsze jest to, że nawet nie za bardzo wiem, co mnie w nim tak zachwyciło: chyba chodzi o to, że jak ktoś potrafi zrobić proste, ludzkie kino zwyczajnie o życiu (jakkolwiek banalnie by to nie brzmiało) z odpowiednim poziomem empatii, dyskrecji i estetycznego wysmakowania, to to się nie może nie udać. Choć... powstaje pytanie, czemu - skoro to takie proste - udaje się to tak rzadko i tak nielicznym?... Cóż, chyba dotykamy niechcący jednej z tajemnic kina, tego czegoś, co sprawia, że z dwóch obrazów prawie identycznych jeden staje się gniotem, drugi perłą.
Z konkretów: oczywiście zdjęcia - scena w tych wysokich, białych trawach z pociągiem w tle albo Durga tańcząca w monsunowym deszczu - myślę, że ten film jak mało który wart jest tego, żeby go w jakimś solidnym laboratorium odczyszczono i zdigitalizowano, jak to zrobiono z takimi choćby klasykami jak "3:10. Pociąg do Yumy" czy "Król szczurów". A zresztą... może straciłby na tym nieco ze swego klimatu? Dalej - oczywiście muzyka mistrza Ravi Shankara, hipnotyzująca, kapitalnie (czasem dosłownie - jak w scenie płaczu ojca Durgi po śmierci córki) ilustrująca sens filmu. Ale nade wszystko "Pieśń z drogi" jest znakomitym obrazem życia Indii w chwilę po odzyskaniu niepodległości - gdzie postkolonialna nędza i chaos wchodzą w zapierające dech napięcie z resztkami dumy przedstawicieli kultury, która osiągała szczyt w czasach, kiedy na terenie Zachodniej Europy żarliśmy jeszcze surowe mięso i przykrywaliśmy się na noc liśćmi. Widać od razu, że zrobił to człowiek, który wrósł w tej kraj cały sercem - zero cepelii, zero tandetnej egzotyki, zero mizdrzenia się do sentymentów i gustów zachodniego widza. Piękne, pięknie smutne.

Prawda, film jest genialn, szkoda, że tak mało popularny wśród szerszej publiczności