Pierwsze zdanie mnie rozbroiło. I faktycznie, bez ładu i składu. Dzisiaj rano zobaczyłam na youtube scenę oświadczyn w wersji z Colinem Firthem i muszę powiedzieć, że była niemalże odwzorowaniem tego, co w książce, bo tak się składa, że kilka godzin później słuchałam tego fragmentu w audiobooku. Według znawców powieści Jane Austin najbardziej rażącą rzeczą w tym filmie było napięcie seksualne (choćby scena oświadczyn i tego patrzenia sobie na usta), którego rzekomo brakuje w książce. Co ciekawe Matthew Macfayden grający Darcy'ego podobno nigdy nie przeczytał książki, co może wpływać na odgrywanie przez niego postaci.
Teraz jednak muszę jednak powiedzieć, że film UWIELBIAM. To nie jest tak, że daję 10/10 filmom które lubię, ten jednak ma perfekcyjne zdjęcia, muzykę, charakteryzację i obsadę. I to coś, co sprawia, że chce się do niego wracać.
Oczywiście nie jest taki sam jak książka, ale jest uproszczony na tyle, że bez czytania jest się w stanie zrozumieć fabułę. Po tym, jak obejrzałam go jakoś tak 7 razy, 2 lata temu zdecydowałam się przeczytać książkę, która mnie nudziła, jednak zawierała 3 fajniejsze rzeczy od filmu: rozbudowany list, pokazany upływ czasu (największy zarzut jaki mogę mieć wobec ekranizacji to brak owego upływu czasu) oraz zakończenie. Przebrnęłam przez nią do końca tylko dlatego, że czytając odpowiednie fragmenty podkładałam sobie w głowie fragmenty z filmu.
Na koniec uwaga: jeśli czytasz książkę i oczekujesz, że ekranizacja będzie dokładnie taka sama, to ogromnie się zawiedziesz. Tutaj nie było rażących odejść od książki (wspomniana wcześniej scena oświadczyn została przeniesiona z pokoju na dwór ze względów artystycznych, co uważam, było świetnym posunięciem), choć na przykład w ekranizacji ostatniej części Harry'ego Potera nie mogę przeboleć tego, co Harry robi z Czarną Różdżką. Takie odejścia wkurzają, jeśli scenarzyści bez powodu zmieniają fabułę na o wiele gorszą.