To chyba jedyny film, który oglądałam już kilkanaście razy i ku memu zdziwieniu, za każdym razem robi na mnie równie wielkie wrażenie.
A raczej pozostawia swego rodzaju niedosyt, tęskontę za takim domem, wsią, pięknem natury i spokojem.
Za samotnymi przechadzkami po polach, wspólnymi posiłkami, wyrozumiałym mądrym ojcem.
Oczywiście to tylko moje złudzenie, bo wiadomo życie wtedy wcale tak nie wyglądało.
Ale film ma tak niesamowitą aurę, klimat, nie moge się oprzeć i oglądam go ponownie, mimo że każdą scenę znam na pamięć.
Sciezka dźwiękowa, charakterystyka postaci, zdjęcia... ach te widoki! Każde ujęcie wydaje się dokładnie przemyślane, dopracowane.
Co tu dużo gadać. Mam ogromną słabość do tej produkcji i właściwie nie umiem powiedzieć dlaczego.

Książkę czytałam nie raz i w oryginale też, pierwotnej ekranizacji nie widziałam i raczej juz tego nie zmienię.
Tak to już jest, chyba nie sposób przekonać się do remakeu. Nie spierajmy się który film jest lepszy .
To tak strasznie subiektywna kwestia :)