Film nie jest wybitny, ale mimo wszystko raczej udany. Skąd więc aż tak złe recenzje w Stanach?
Moja teoria - film opowiada o prostych, biednych ludziach z Kentucky z rodzin, które ocierają się o patologię. Pokazuje je od życzliwej strony, ale nie unika też mocnych problemów. Przedstawia wady i biedę tych ludzi raczej przez wynik dorastania w złych warunkach, niż przez winę tych ludzi. I tu dla wielu zaczyna się problem. Ponieważ dla wielu osób (chyba będących bardziej po Demokratycznej stronie) bidoki są sami sobie winni, a ich problemy narażają tylko na koszty innych pracowitych obywateli (socjal). Wkurza ich widok siedzących cały dzień przed domem z paru desek ludzi i gromadki dzieci na podwórku czy roszczeniowa postawa matki w szpitalu, na który ją nie stać. Dla mnie jest to o tyle dziwne, że główny bohater wychodzi z tego bagna głównie przez pracowitość i wykształcenie, a to przesłanie godne podziwu dla każdego człowieka (chyba, że komuś może się nie podobać, że zarobił na studia głównie przez pobyt w wojsku). Czyż to nie lepszy przekaz niż pokazywanie historii na zasadzie: urodziłeś się w biedzie - umrzesz w biedzie.
Porównując do naszego podwórka, to tak jak niektórzy podchodzą do polskich programów "Nasz nowy dom" czy "Sprawa dla reportera". Część osób płacze na tych programach wzruszając się biedą ludzką. Część osób wścieka się, czemu ci ludzie z tv dostają coś za nic. Czasem dochodzi też dość stereotypowe myślenie: nieporadny biedak-Pis, zaradny bogacz-Po.
W Stanach oczywiście bidok-Trump, bogacz-Biden.
Niestety, żyjemy w podzielonym świecie i widać to nawet przy filmach...