Miała to być mierna podróba Tarantino w sosie nastalgii za latami 80. I rzeczywiście, pierwsze dwie nowelki to bardziej zabawa (choć udana), cosplay, niż „poważne kino”. Ale potem wchodzi epizod 3 i już wiesz, że to rollercoaster a nie ciuchcia po parku. W 4 wszystko się domyka, łączą wątki i poszlaki. I nagle wieczorny, leniwy seans przy piwku okazuje się emocjonalną jazdą bez trzymanki. Co ciekawe, nawet tłumaczenie AI tym razem daje radę! Nie rozumiem, dlaczego o tym filmie nie trąbią wszystkie filmowe portale? Nie ma zbyt wielu takich krwistych (w sensie smaku, nie rzezi) filmów ostatnimi laty.