Nasuwa mi się podobieństwo między tym filmem, a "To nie jest kraj dla starych ludzi", gdzie na samym początku filmu Tommy Lee Jones mówi o tym, że nie rozumie już dzisiejszych (dla niego) czasów i nowego rodzaju przestępczości. Te nowe czasy przyniosły kompletny brak zasad, podczas gdy wcześniej nawet przestępca był łatwiejszy do zrozumienia, bo też kierował się czymś wytłumaczalnym, nie tak jak Chigurh, którego motywy trudno zrozumieć, o ile w ogóle da się je zrozumieć.

Tu sytuacja jest podobna - ojciec Huda jest przedstawicielem starego pokolenia, u którego zasady mają pierwszeństwo. Sam Hud to już zupełnie co innego - dla niego nie istnieją wartości, są tylko przyjemności.

I w obu filmach widać to ginięcie pewnego gatunku człowieka, chociaż w "Hudzie, synu farmera" optymistycznym elementem zakończenia jest bratanek Huda, dla którego etos typowy dla jego dziadka, też okazuje się najistotniejszy. W "To nie jest kraj..." wydźwięk jest bardziej beznadziejny i wydaje się niestety bardziej realny.

Tak na marginesie - oba filmy są bardzo dobre i bez tego typowego dla filmów europejskich zadęcia, w prosty i bezpretensjonalny sposób pokazują istotę pewnych problemów.