Jedynym pozytywnym, wręcz wybitnym dla mnie aspektem tego przereklamowanego filmu jest Mickey Rourke. Jego król Hyperion jest idealny: zły do szpiku kości, klasyczny suk*****, kolejny raz oglądając film z jego udziałem, siedziałam przed ekranem i myślałam sobie "boże, jaka to strata, że on nie grał przez tyle lat, ale dobrze, że wreszcie wrócił". Prawdziwy mityczny morderca z żądzą władzy w ochach i czynach.
Poza tym film dłuży się w swojej ckliwości, przydługich i monotonnych scenach walki, niby wszystko okej, a jednak profanacją wydaje się porównywać to do 300.