STOSUNEK DO CHRZEŚCIJAŃSTWA ORAZ FAŁSZYWE DOKTRYNY

Swego czasu niektóre ze środowisk chrześcijańskich mocno oprotestowywały ów musical jako jawnie bluźnierczy i szydzący z Pana Jezusa. Nawet jeśli powyższe zarzuty można by uznać za trochę przesadzone, to dokładniejsza analiza treści zawartych w „Jesus Christ Superstar” pokazuje, iż przez swój specyficzny styl oraz szereg dwuznaczności oraz przemilczeń pewnych ważnych aspektów, dzieło to faktycznie wspiera herezje i fałszywe doktryny. Wymieńmy kilka z nich:

1. Jak to już zostało nadmienione, stylistyczna oraz muzyczna aranżacja tego musicalu w jasny sposób nawiązuje do subkultury hippisowskiej. Wiele z pozytywnie pokazanych tam postaci ubranych jest jak hippisi, przez co wywoływane są przychylne dla tego ruchu emocje i skojarzenia. W rzeczywistości jednak, ruch hippisowski w wielu ważnych punktach był nośnikiem libertyńskiej, niemoralnej i antychrześcijańskiej rewolucji. Zażywanie narkotyków, rozwiązłość seksualna, New Age, ideologiczny wegetarianizm, wzgarda dla władzy i porządku prawnego – to tylko część z bezbożnych postulatów tego ruchu. Jest czymś graniczącym z bluźnierstwem pokazywanie Pana Jezusa w kontekście hippisowskiej kontrkultury.

2. W całym tym filmie pada wiele słów podważających tradycyjną chrześcijańską wiarę w boskość Pana Jezusa (ma to miejsce np. w piosence Marii Magdaleny „I don’t know how to love him„) i niestety w żadnym miejscu nie jest to skonfrontowane z wypowiedziami bądź scenami, które w jasny sposób zadawałyby kłam tej obrzydliwej herezji. Przeciwnie, nawet Jezus zachowuje się w tym musicalu tak jakby nie był Bogiem – np. gdy trędowaci chcą by ich wszystkich uzdrowił on krzyczy: „Jest was zbyt wielu! (…) Zostawcie mnie w spokoju!!!” ; kwestionuje, iż pamięć o Nim, przetrwa po jego śmierci, etc. Na końcu widzimy zaś śmierć Jezusa na krzyżu, ale bez Jego chwalebnego zmartwychwstania.

3. Film w pewnej mierze wybiela Judasza. Czyni to np. poprzez podkreślanie tego, iż miał się on przejmować losem ubogich, ale pomija milczeniem fakt, że był złodziejem. Judasz użala się też na Boga, jakoby to On popchnął go w kierunku wydania Jezusa oprawcom.

PODSUMOWANIE

„Jesus Christ Superstar” jest uczynionym w fatalnej, hippisowskiej stylistyce, pełnym dwuznaczności filmem, który de facto poniża i odziera z chwały boskości naszego Pana Jezusa Chrystusa, usprawiedliwiając przy tym Judasza. To zatrute dzieło nie powinno być chwalone i doradzone nikomu przez żadnego z chrześcijan.

Powyższy opis znalazłem w sieci strona KulturaDobraPL i jako osoba wierząca i czytająca Pismo Święte zgadzam się z takimi stwierdzeniami. To tylko przykład tego jak podstępnie można pod pozorem filmu o Mesjaszu przemycić wiele wątpliwości i fałszywych doktryn, a osoby tzw. "wierzące-niepraktykujące" tym bardziej oddalić od prawdziwego Kościoła. Jedyny plus tego filmu, że może ktoś niewierzący go obejrzy i faktycznie zainteresuje się prawdziwą historią Jezusa.