Całe moje dzieciństwo upłynęło w towarzystwie filmów z de Funes. Wtedy miało się wrażenie że twórcy filmowi naprawdę chcą zwyczajnym ludziom ofiarować trochę radości, wytchnienia a nawet zwrócić uwagę na wartości wyższe. Bo patrząc na drobne oszustwa małego wściekacza wobec swojej żony, nie wątpimy że łączy ich miłość. Nieoceniona w tym zagadnieniu jest gra pani Gensac. Tyle lat spędziła z de Funes na ekranie, zawsze delikatna, troskliwa, ale potrafiąca trzymać męża w ryzach. Widzimy ją też na drugim planie w Kapuśniaczku. Tak, to film o przemijaniu, tęsknotach,ale też o pochwale życia codziennego bez nadmiernego zauroczenia materializmem pragmatycznym. Widząc umykającego z życia wielkiego komika cieszymy się z jego spełnionego życia. Ale każdemu wolno uronić łzę. Brawo Mistrzu.