Jest to najmniej "hanekenowski" film jaki widziałem do tej pory. Bardziej przypomina mi on swoją
konstrukcją filmy Alejandro González Iñárritu (Amores Perros, 21 gramów, Babel). Gdyby nie
przeczytany wcześniej opis filmu nie miałbym pojęcia o czym on opowiada, ale nawet oglądając nie
mogłem się tego aż tak dopatrzyć, może jedynie w otwierającej i zamykającej scenie z niemym
kalambury, która wydawała się jeśli chodzi o sugerowany temat zbyt pretensjonalnie dosłowna.
Kocham Haneke'go, ale tu się zawiodłem. Za jakiś czas spróbuję jednak jeszcze raz podejść do tego
filmu.