mistyfikacji związanej z lądowaniem na księżycu. Ten film kwestionuje lądowanie nie poprzez próbę udowodnienia, że technologicznie czy logistycznie było to niewykonalne, ale poprzez skupienie się na ludzkich przeżyciach związanych z tym wydarzeniem oraz na telewizji jako medium uczestniczącym w przekazie.

Mówiąc inaczej, reżyser zręcznie próbował ukazać ludzkie emocje, patos, chwałę i dumę która była udziałem tych wszystkich, którzy siedząc w napięciu przed telewizorem wspólnie przeżywali tę doniosłą chwilę lądowania Apollo. Kwestionowanie lądowania polega tutaj na tym, że ludzie doświadczyli by tych samych przeżyć oraz odebrali lądowanie dokładnie w ten sam sposób jak gdyby NIE było ono mistyfikacją. Po co więc wyprawiać ludzi na księżyc, wydawać setki miliardów dolarów na coś, co i tak zostanie odebrane dokładnie w ten sam sposób jakby było kręcone w studiu? Przecież w tym wszystkim tylko o to chodzi- aby ludzie przeżyli doniosłość tej chwili, aby poczuli jedność, dumę z wielkiego osiągnięcia, dowartościowali się nim, uwierzyli w potęgę swojego kraju i poczuli sens.

Mam nadzieję, że jeżeli rzeczywiście lądowanie na księżycu było mistyfikacją, to zadbano w najmniejszym szczególe o to, aby tego nie zdemaskować. Wielu ludziom, szczególnie w epoce tzw. "społeczeństwa medialnego" zrobiłoby się bardzo smutno, że ich tak zwyczajnie oszukano. Nie mówiąc już o utracie zaufania na którym przecież to wszystko się opiera.