Mam szczególnie duży sentyment do tej serii ponieważ mogłam obserwować jak tworzyła się ta legenda. Osoby wychowane na „Piłach”, „Hostelach”, ”Drogach bez powrotu” nie pamiętają tego, ale w historii kina był taki okres gdy horror jako gatunek zaczął wymierać. Praktycznie nie tworzono nowych filmów, natomiast do połowy lat 90 .ciągnęły się kontynuacje klasyków(min. „Halloween”, „Teksańska masakra piłą mechaniczną”), które były coraz słabsze, nie trafiały do kin, tylko od razu na kasety wideo. I właśnie wtedy do kin wszedł „Krzyk”. Ludzie, którzy to pamiętają podzielą pewnie moje zdanie, ze był to punkt zwrotny, film wniósł świeży powiew i pozwolił by pogardzany gatunek nabrał oddechu i nowego rozpędu. Scenariusz nie był rewolucyjny, reżyser garściami czerpał z filmów z wcześniejszych dekad, ale sposób w jaki to robił był rewelacyjny. Ze względu na mój wiek nie dane mi było obserwować powstania legend „Halloween”, „Piątku Trzynastego’ „Martwego zła”. „Krzyk” jest „moją” serią i cieszę się że trzyma wysoki poziom z każdą nową częścią.