Idąc na seans, byłem niemalże przekonany, iż zobaczę świetną ekranizację, bądź co
bądź, kultowej gry. Przyznaję, iż sam nigdy nie byłem jej fanem, ba - grałem tylko trochę w
bodajże drugą część, "Warrior within". Toteż na film spojrzałem z zupełnie innej,
odpowiednio gatunkowej strony - i tak potraktowałem "Księcia Persji" jako przygodowy
film z elementami fantasy, luźno opartym na grze komputerowej.

I to, co zobaczyłem, woła o pomstę do nieba. Film mnie kompletnie nie porwał.
Przedstawiona historia razi taką ilością bzdur i głupot, że siedząca obok mnie moja
kobieta (warto zaznaczyć -> niedoszła Pani archeolog ;-)) ledwo wytrzymała do końca
seansu. Oczywiście - bo zaraz podniosą się głosy sprzeciwu - wiem, że to film fantasy, że
to w pewnym sensie baśń. Ale po cholerę manipulował "historią" - no np. te teksty o
Iraku. Skąd oni to wytrzasnęli? Szkoda, że jeszcze nie wspomnieli o Stanach
Zjednoczonych ^ ^.

Co do postaci samego Księcia - to akurat największy plus filmu, w zasadzie obejmuje aż
3 oczka. A przed premierą już skandowano "Jake Gyllenhaal - NIE". Dokładnie tak samo
było przy "Hitmanie" (Tymothy Olyphant) i "Mrocznym Rycerzu" (Heath Ledger). I co?
Wszyscy panowie świetnie sprawdzili się w swoich rolach, przynajmniej w moim
mniemaniu. Jake wywiązał się z zadania perfekcyjnie, absolutnie nic nie mam mu do
zarzucenia. Jedyną zastanawiającą rzeczą jest jego akcent - podobno specjalnie do tej
roli nauczył się wymowy brytyjskiej. Po co, dlaczego? Skoro owy akcent dało się
zauważyć tylko na początku filmu, a im dalej w las - tym coraz bardziej przypominał jego
naturalny. Bez sensu.
Do tego "Książę Persji" to film tak schematyczny, tak przewidywalny, że bez problemu na
czas seansu stałem się jasnowidzem i przepowiedziałem połowę scen. Schemat goni
schemat. Hollywood powinno się w końcu obudzić.

Ostatni punkt do oceny to zbiór kilku pomniejszych plusów. Alfred Molina jako szejk to
szalenie śmieszna postać. Teksty odnośnie zbyt wysokich podatków i przekonywania
innych, iż jest wysokiej rangi "przedsiębiorcą" wydają się trochę wyrwane z epoki (zbyt...
współczesne?), ale i tak spełniają swoją rolę, i są przyczyną pojawiającego się od czasu
do czasu uśmiechu na twarzy. Ben Kingsley jako Nizam to również strzał w dziesiątkę,
choć wyraz jego twarzy w wielu miejscach sugerował, co się za chwilę wydarzy.
Rozmowy między Dastanem, a Taminą to z kolei ukłon w stronę dość wyświechtanego
już schematu partnerów kobieta-mężczyzna, którzy w wolnych chwilach od ratowania
świata, uwielbiają sobie dogryzać i stwarzać pozory niechęci wobec siebie, choć przecież
właśnie takie zachowanie pokazuje zgoła co innego. Uroczo.
Z reszty plusików - efekty specjalne niczym nie zachwycają, miejscami widać ich
sztuczność, ale grunt, że nie zdominowały filmu (przynajmniej tak mi się wydaje). Do tego
całkiem niezłe sceny kaskaderskie i walk, które pan Jake podobno wykonywał sam.
Brawa dla niego! No i niech będzie, muzyka - choć Harry Gregson-Williams chyba już
nam niczego nowego nie pokaże, niestety. Stworzył dobrą ścieżkę dźwiękową, ale w
żadnym wypadku nie zapadającą w pamięć. To nie poziom "Królestwa niebieskiego", ani
chociażby "Sindbada" - no ale też "Książę Persji" nie ma co nawet stawać w szranki z
wymienionymi produkcjami, bo to zupełnia inna liga.

Podsumowując: "Książę Persji" reklamowany jest jako film twórcy "Piratów z Karaibów"
(chyba chodzi tu o producenta/wytwórnię Disneya? Przecież reżyser jest inny). Szczerze?
Wolę po raz n-ty obejrzeć przygody Jacka Sparrowa, niż chociażby zwiastun tego czegoś,
na co wydałem wczoraj pieniądze w kinie. Żałuję. I NIE POLECAM!