zgadzam się całkowicie z Tobą, zdjęcia są niezwykle piękne. Głęboko zapada w pamięć scena gdy Wokulski puszcza prawie nieważki metal, a ten wolniutko opada na niesamowicie udekorowany stół. Zresztą podobnie genialnych ujęć jest mnóstwo w tym pięknym filmie, coś niesamowitego.
pozdr.