Tak, Władimir Iljicz Uljanow zawitał pod strzechy. Co prawda nie w wersji odczyszczonej i odrestaurowanej, tylko socjalistycznie ochędożnej (ciemny obraz, rysy, itp.), ale cieszmy się tym, co mamy. Tylko czy warto się cieszyć? LENIN W PAŹDZIERNIKU jest wręcz tytułem wywoławczym, kiedy mówimy o radzieckiej propagandzie. Skoro jest taki głośny, powinien emanować perswazją, przekonywać nas do słuszności ruchu rewolucyjnego, rozkochać w postaci Wodza. Najlepsze kawałki propagandowe mają w sobie taką siłę, niektóre są tak sugestywne, że trzeba zakazywać ich dystrybucji (casus ŻYDA SUSSA, który wciąż może uczynić z widza antysemitę!).
LENINA nikt nie zakaże, nie ma obaw. Niestety, jest to film tak bezbarwny (być może "wyprany" przez upływ czasu?), że z nikogo komunisty nie uczyni. Gorzej, że nikomu nie sprawi też przyjemności. Zanadto grzeszy nudą. Akcja wlecze się niemiłosiernie, bowiem realizatorzy uznali, że już samo ukazanie sylwetki Lenina, pochylonej nad stosem papierzysk, wprawi widzów w stan nirwany.
W rzeczonym październiku wódz przebywał incognito w jednej z moskiewskich kamienic, pracując w pocie czoła nad zrębami nowego wspaniałego świata. Kiedy Lenin pracuje, robotnicy dokonują przewrotu, co przedstawia się w niezbyt interesujący sposób. Ot, produkcja zrealizowana bez polotu, wręcz wystrzegająca się artyzmu, zanadto pachnącego potępionym formalizmem. Jest w niej oczywiście kilka smakowitych scen, na które czeka każdy wielbiciel propagandowych "nieczystych zagrań". Lenin przedstawiany jest konsekwentnie jako dobry wujek, lecz w jednej se scen wyraża radość z rozstrzelania właścicieli majątku ziemskiego, przejętego siłą przez zrewoltowanych robotników. Zapewne kułacy nie zasługiwali na miano ludzi, można było wybić ich jak bydło. W innej sekwencji poznajemy dobre serduszko Felika Dzierżyńskiego, ofiarującego zziębniętemu Leninowi własny płaszcz. Najzabawniejsza jest jednak dwuminutowa adoracja przez robotnicze małżeństwo zamyślonego oblicza Lenina. Ileż mądrości kryło się w tej niedużej, łysej główce!
Oprócz powyższych scen film nie ma do zaoferowania nic ciekawego i dopuszcza się śmiertelnego grzechu nudy. Jeśli więc chcecie obejrzeć ciekawy komunistyczny spektakl o rewolucji radzieckiej, obejrzyjcie lepiej PAŹDZIERNIK Eisensteina, również z kolekcji Sputnika. Lenina zostawcie w mauzoleum.