Po obejrzeniu miałam dokładnie tą samą refleksję.
Jednak muszę zauważyć ,że nie ma czegoś takiego jak historia o"czystym uczuciu" zawsze kiedy w grę wchodzi miłość musi tez pojawić sie ten cały syf i jakaś parszywa s**ka ,który bawi się czyimś życiem ,a to czy postrzegamy film o miłości jako piękną historię o nieszczęśliwych kochankach ,czy też zauważymy jak okrutnymi egoistami oni są i współczujemy tej trzeciej osobie (która prawie w każdej takiej historii się pojawia i cierpi) to już zależy od tego co przeszliśmy w prawdziwym życiu.. ;)

Tak, to jak postrzegamy dany film zależy od naszych doświadczeń. Jednak większość historii miłosnych jest tak skonstruowana, abyśmy kibicowali kochankom. I ta trzecia osoba jest najczęściej przedstawiana tak: gdy to mężczyzna to jest nieczuły dla żony, nie ma dla niej czasu, być może również ma kochankę ; gdy to kobieta to jest złą matką, tak zajęta swoją karierą, że prawie w ogóle nie ma jej w domu, nie troszczy się o męża.

Dokładnie tak jak napisałeś/aś bardzo niedocenianym powiedzeniem jest: "punkt widzenia zależy od punktu siedzenia" Co do przedstawiania "tych trzecich" w takim trójkącie miłosnym to właśnie w tym filmie, moim zdaniem, właśnie fajne jest to że mąż naszej lover-hero jest nader sympatyczna postacią

Tak, ten film jest jednym z niewielu, który nie powiela tego schematu. W ogóle tutaj jest wszystko na opak. Mnie na przykład bardzo denerwował, przynajmniej w pierwszej połowie filmu, Michał Janicki.

Mnie też denerwował. Zarówno jego gra jak i grana przez niego postać nie przypadła mi do gustu. W filmie Michał zachowuje się jakby pierwszy raz zobaczył kobietę.