który niejednokrotnie był poruszany w kinie. Ten film nie wniósł niczego nowego. A nawet jestem skłonna stwierdzić, ze czegoś w tym filmie brakowało. Czegoś, bardzo ważnego, otóż tej wielkiej miłości, która działa wbrew rozsądkowi, przezwycięża wszelkie przeszkody, i, zdaniem tej pani w ostatniej scenie na cmentarzu, była największą miłością Legnicy. Otóż cały ten romans był nijaki, sztuczny, pozbawiony iskry. Już ten mąż kochał Wierę bardziej niż Michał. Wszystko to było niepotrzebne, chrzciny dziecka, śpiewy itp itd.
Co do odtwórczyni Wiery, jejku, czemu ona cała czas płakała, albo miała zły w oczach. W każdej scenie niemalże. Zarówna jako matka tak i później córka.