Jednym z niewielu plusów tej ekranizacji są niezwykłe kostiumy i świetnie oddane wnętrza miejsc, w których kręcono, a także piękne niektóre kadry...
Dobór aktorek (zwłaszcza Jo i Amy) to totalne nieporozumienie dla każdego, kto czytał książkę Louisy May Alcott. Jo była charakterna, zadziorna, miała swoje zdanie ale nie była wredna i złośliwa, a tak została zagrana ta rola. Straszliwie chaotyczna, poucinana ekranizacja. Urywanie wątków i skakanie przez cały film z przyszłości do przeszłości (z drugiej części książki do pierwszej) sprawiło, że ani jeden wątek nie oddawał klimatu książki, a dla widza był niezwykle irytujący, zamiast ciepły i emocjonujący. Rola Elizabeth odegrana świetnie, ale danie tej samej aktorki do obu umiejscowień czasowych (podobnie zresztą z pozostałymi siostrami) było dziwne i śmieszne, krótko mówiąc to była za stara aktorka do odegrania roli małej Beth. Na szczęście ekranizacji było już kilka, a, jak sądzę, gorzej być nie mogło, więc pozostaje sięgnąć do starych filmów.